Zoals de vaste lezers van deze site gewend zijn verschijnt er altijd wel een vakantieverhaal van ons. Zo ook dit jaar.
Het had echter wel wat voeten in de aarde voordat we onze definitieve vakantiebestemming wisten. De één wilde ver, de ander weer niet. De ander wilde fietsen, die ene weer niet en de derde? Die opperde “waarom geen Wales, want dat willen we al zo lang”…..Daar moest even over nagedacht worden en natuurlijk …..gelezen. Maar ja, dan wel kamperen en dus met de auto. Maar Angela wilde echt niet meer met de boot. Dus: de treintunnel. En dat bleek een goede en vooral snelle optie te zijn.
Dus in november was er al driftig ingelezen en werden er diverse tickets geboekt: tickets voor de treintunnel, tickets voor de “50 years of Dr Who” tentoonstelling in Cardiff en jawel: op de gok tickets voor Mount Snowdon (en dan maar hopen dat het op die dag goed weer is). 
Daarna werd het zoeken op internet naar campings en al gauw kwamen we tot de conclusie dat er niet zo heel veel campings zijn en de weinige die er zijn voldoen niet aan wat we willen of waar we heen willen en we wilden niet zoveel verplaatsen, zodat we meer tijd hadden om te wandelen en te fietsen en dingen te bekijken.Dus werd er gekozen voor een prachtige camping nabij St.David’s, een prachtige, kleinschalige camping bij Bala Lake en een boerderijcamping nabij Oxford. Al deze vroegtijdige boekingen waren compleet op de gok, want het weer heb je niet voor het uitkiezen….maar achteraf gezien wel goed dat we het hebben gedaan, want de campings bleken bij aankomst volgeboekt, het treintje bij Snowdon de berg op gaf die dag om 10.00 uur ’s morgens (!) al aan dat ze de hele dag volgeboekt waren….. en het bleek niet alleen een hittegolf in Nederland te zijn. Ze hadden voor het eerst in 20 jaar niet zo’n mooie en warme zomer in Wales gehad….. en wij dachten nog wel lekker koel te gaan…..
Afijn, op woensdag 24 juli vertrokken we ’s morgens om 04.30 uur met gesmeerde broodjes en reden we naar Calais waar we precies 2 uur voor de inchecktijd waren. En: er bleek nog plek op de trein die rond 08.30 uur zou vertrekken!!! Zo gezegd en gedaan en binnen een half uur waren we aan de overkant – 1 uur eerder dan we dachten EN de klok ging ook een uur terug dus het was opeens weer lekker vroeg. Via de M nog wat reden we eerst richting London – en al gauw liepen we vast….. Er was ergens iets verder op de M4 een enorme aanrijding geweest. Gelukkig zagen we dat tijdens het koffiedrinken op een soort van wegenservice-televisie-wegwijssysteem en konden zodoende een alternatieve route bepalen. Wat waren we blij met de eerdere overtocht; de gewonnen tijd zat nu in een omleiding en zodoende waren we toch rond 13.30 uur bij Stonehenge.
Dat is vanaf de weg goed te zien, maar je moet met een enorme omweg naar een gigantisch parkeerterrein. Maar afijn, dat hadden we er wel voor over. We hebben er erg veel foto’s gemaakt – maar het is ook een mythische plek, ondanks de vele toeristen. Daarna reden we via Bath en een prachtige brug naar Cardiff waar we vrij snel en in een rechte lijn naar de stadscamping reden - gesitueerd naast het park en Castle Cardiff.
In alle rust het tentje op een vrij ruime plek opgezet en na een korte rustpauze via het park richting het centrum gelopen. “The Revolution” zag er modern en leuk uit en we hebben er heerlijke, aparte hamburgers en friet gegeten. Daarna een blik geworpen op de kasteelmuur met alle gebeeldhouwde dieren en door hetzelfde park weer terug naar de camping waar we uiteindelijk doodmoe in bed vielen.
Donderdag 25 juli begon met prachtig weer en dus in korte broek, zonnebril en tas op pad. Taxi gebeld en die zette ons bij Cardiff Bay af, zodat we tijd hadden voor een kop koffie, even rondneuzen en om 10.00 precies de dr.Who tentoonstelling binnenliepen - en geen moment spijt gehad van de tijd en ticketprijzen! Een aanrader, ook als je géén fan bent!
Prachtige kostuums, grime, foto’s, tekeningen en vooral attributen (“props”) die tijdens de diverse tv-uitzendingen te zien zijn geweest. We hebben er dan ook zo’n 3 uur rondgelopen. In de haven bij ”The Bosporus“ heerlijk op z’n Turks geluncht en daarna het centrum verder verkend. Met de watertaxi richting het Millenniumstadium gevaren en uitgestapt in het park. Via de kasteelmuur en de vele dierenbeelden liepen we vervolgens naar Cardiff Castle – een mooi voorbeeld van hoe een kasteel uiteindelijk onderdeel wordt van een moderne stad. Via de High Street wat inkopen gedaan, een heerlijk biertje bij the Irish Pub gedronken en daarna op het gemakkie weer door het park naar de camping. Morgen vroeg op, want dan gaan we naar de kust!
Vrijdag 26 juli was een zonnige verplaatsdag en we hoefden in principe niet ver dus op het gemak via Llandaff Cathedral (schitterend Christusbeeld!) en Caerphilly Castle (geboorteplaats van Tommy Cooper!) naar St.Davids gereden waar we met schitterend weer de camping vonden: Pencarnon Farm.
In de eerste instantie hadden we een tentplek met stroom maar die bleek bovenaan bij het hoofdgebouw te zijn. De mooiste plekken lagen echter op de klif - zonder stroom….. maar toen de eigenaar aangaf dat we gratis gebruik konden maken van koelelementen in de koelbox waren we gauw om en vonden we een schitterende plek op het veld met een prachtig uitzicht over de Ierse Zee, St.Davids Head en de kliffen. Op het terrein stond Joe met zijn Panaroma – de heerlijkste curry vers bereid, evenals de Panaroma Bell: een joekel van een hamburger met portobello champignon. Dus avondeten was ook geregeld! (Joe heeft ons vaker gezien die dagen!!!!) We genoten daarna van het uitzicht, de ruisende zee en ondergaande zon.
Zaterdag 27 juli stond in het teken van het dorp verkennen en de (goede) supermarkt zoeken. In de lokale pub kochten we kaarten voor het “Folkfestival” dat die avond in ‘The Bishops Palace’ naast de kathedraal gegeven zou worden. We zien het wel…..Anton ging een rondje fietsen en de rest van de familie deed niet veel… Aan het eind van de middag richting de kathedraal – die konden we mooi bekijken voordat we naar het open luchtfestival gingen. Inderdaad een prachtige kathedraal! Daarna werd er gesleept met stoeltjes en zochten we tussen the locals een plekje - en hebben genoten van de atmosfeer!! Iedereen sjouwde rond met stoelen, picknickfood, flessen drank en de muziek was echt geweldig. Ook al waren sommige lokale beroemdheden niet te verstaan…. Zelfs een regenbui mocht de pret niet drukken, maar de zon en regenboog zorgden daarna voor een mooi spektakel. Rond 23.00 uur verzadigd en tevreden in het pikkedonker over de bonkedonkerweg naar de camping.
Zondag 28 juli vonden we dat we eerst maar eens wat van de omgeving wilden zien en dus reden we naar Pembroke Castle – ook hier denk je er snel te zijn want je denkt in kilometers maar het zijn mijlen. Maar afijn, het kasteel is zeker de moeite waard en het dorpje dat er bij hoort is leuk. In een klein cadeauwinkeltje vonden we nog een drakenbeeldje voor Pim – dat wordt dus ruim 3 weken voorzichtig meesjouwen. Slimme actie, moeder…!!!!
Aan het eind van de middag waren we terug in St.David’s dus bij de lokale supermarkt eten gehaald en ……uiteraard verschillende Welsh biertjes. Die moesten dus door Tom uitgeprobeerd worden – hij werd er een stuk vrolijker van, hahahahahahahahaha!
Na wederom een heerlijke avond (met de barbecue aan) doken we op tijd de tent in. Het heeft wel 1 voordeel dat er een windje van zee waait: er zit hier geen ongedierte. Dat waait gewoon weg, hahahahahahahaha!
Maandag 29 juli de (stoute) wandelschoenen aan, flink wat drinken mee, want het is warm en via het wandelpad dat langs de camping loopt (onderdeel van Pembrokeshire Coastal Path) naar het prachtige natuurgebied van St.Davids Head gewandeld. Schitterende uitzichten, de hei bloeit, wilde paarden en vooral …rust……
De rest van de middag wordt er gevliegerd, gelezen, uitgerust en genoten… En dat deden we dag erna ook – even de kuiten en voeten rust gunnen. Anton fietst een rondje, Tom en Angela zijn meer van het slap hangen en l…..ig kijken. De dag verloopt in alle rust.
Om woensdag 31 juli op te staan met minder weer – er was gisteravond inderdaad een vreemd front voorbij getrokken… Aangezien de waszak behoorlijk vol zit rijden we naar het pompstation net buiten het dorp – de was geven we af en als we weer bij de auto zijn blijken we een lekke voorband te hebben…..Na enig heen en weer praten worden we naar een garage aan de andere kant van het dorp verwezen . Nou ja ,garage.. het is een boerderij waar 2 onverstaanbare kerels een “meer-dan–een–hobby-garage” hebben. En die verwijzen ons naar Haverfordwest. Tja – dat is zo’n 30 mijl rijden over slingerdeslangerweggetjes en dat met een lekke band…
We pompen flink wat lucht in de band, rijden naar de camping, trekken Tom uit z’n slaapzak en rijden met angst in het hart en in slakkengang (niet iedereen blij) naar Haverfordwest waar we voor de middagpauze aankomen.
De monteur is alleraardigst – zeker als we alle 4 de banden laten vervangen. (Het profiel is te slecht en de banden zijn hier goedkoper dan in Nederland.) Dus: auto op de brug en ruim een uur later rijden we de garage uit op gloednieuwe banden en 318 pond armer.
Op de terugweg de was weer opgehaald en naar het dorp om te genieten van een high tea in “The Sampler”. Inderdaad, net een kleine huiskamer met zeer veel borduurwerken, merklappen en in de piepkleine kelder een museumpje met spulletjes uit WO II. Het eten is er geweldig en de eigenaars reuze aardig. En ja: kleinere kinderen komen er niet in.
Daarna uitgeblazen bij de tent …met een biertje… en bijkomen van een vreemd verlopen dag.
Die overgaat in een druilerige donderdag 1 augustus .
Met de nieuwe banden durven we het aan om via allerlei kleine weggetjes naar Fishguard te rijden. Daar eten we een traditionele fish and chips lunch in “The Royal Oak” – die overigens ook op het beroemde tapijt van Fishguard staat: een 30 meter lang geborduurde weergave van de laatste invasie. Via de kortste en snelste (nou ja) weg rijden we weer naar de camping waar we net een flinke donkere lucht voorbij zien trekken en zodoende eten we heerlijk in het avondzonnetje.
Uitgerust, met flinke wandelzin, lekkere sandwiches en veel drinken lopen we vrijdag 2 augustus weer het wandelpad langs de camping op en lopen nu de andere kant op: vandaag lopen we helemaal naar St.Nonns via the Lower Treginnis , langs de baai en Ramsey Island. Daar begint ook een ruiger stuk kust waar we genieten van de vele prachtige baaien, woeste stromen en zowaar een paar slapende zeehonden in een baai aantreffen. Het lopen gaat prima al worden er vaak foto’s gemaakt – je hebt het ene uitzicht nog niet gehad of het volgende dient zich al aan. Wat is het hier fantastisch mooi! Op een klein strandje in een baai trekken we de sandwiches tevoorschijn en met een goed gevulde maag lopen we verder richting St.Nonns waar we eind van de middag zijn.
Via het weiland van een boer lopen we St.David’s weer in waar we een heerlijk ijsje bij de plaatselijke Italiaan halen. Zelfgemaakt en dat proef je !!
Zaterdag 3 augustus
Tom wilde toch nog heel graag naar het Iron Fort op St.David’s Head – dus de wandelschoenen weer aan, koffie bij Whitesand Beach en daarna de heuvel op. Eenmaal boven zijn we toch wel moe en besluiten we er een korte wandeling van te maken. Zodoende brengen we de rest van de middag in alle rust op de camping door en dat blijft zondag 4 augustus ook zo. We besluiten te gaan eten in de pub in het dorp.
Geen spijt van: alles vers, vers bereid, goed bier erbij. Heerlijk, dat publeven! En het is maar goed dat we op tijd terug zijn, want plotseling slaat het weer om en de wind komt recht van zee. Het begint ’s nachts behoorlijk te stormen en zijn even bang dat we zo met tent en al van de klif waaien.
De volgende ochtend staan we in mist en druilerig weer op. Dat wordt dus nat inpakken…..
Zodoende rijden we maandag 5 augustus in de regen weg uit St.Davids en via Fishguard rijden we naar het noorden. We zien echter niks van de omgeving want tot aan Aberystwyth hangt er mist…mist…o ja, regen …mist…mist..en nog meer regen… en als we uiteindelijk aan het eind van de middag behoorlijk in mineur het plaatsje Bala binnenrijden snappen we dat er mensen zijn die hier depressief zijn of erger …
Langs het meer rijden we via een zeer smal weggetje richting camping en bij een hek hangt een heel klein bordje. We gaan een zeer smal en wankel stenen bruggetje over en rijden de camping op. Uiteindelijk zeer vriendelijk ontvangen en kunnen we een andere plek krijgen. Een gezin met 5 krijsende kinderen en een moeder die je over de hele camping hoort zien we de komende week niet zo zitten…. De natte tent staat snel en het zonnetje breekt zowaar door.
We horen dat er in het dorp twee supermarkten zitten dus de boodschappen zijn zo gedaan en even later staan we in een heerlijk avondzonnetje eten te koken – en het vele ongedierte weg te slaan. Tja, geen wind van zee, maar wel veel bomen struiken..
Op het moment dat we bijna klaar zijn komen er twee supersnelle vliegtuigen van de RAF zéér laag overvliegen – we zien de piloten zitten! Blijkt dat we “vlak bij” Angelsey zitten en daar ligt een RAF-basis. We gaan er vroeg in.
Dinsdag 6 augustus
Om vervolgens de dag erop eerst de was naar de wasserette te brengen (wel even zoeken, want die zit in een van de vele tearooms) en dan een heerlijk dagje in de omgeving door te brengen – Llangollen is een heerlijk pittoresk stadje, met een leuke markt ( boeken!), leuke winkels (Tom vindt er z’n felbegeerde en lang gezochte jas) en leuke atmosfeer.
Via de brug rijden we naar “het motormuseum”. En kijken onze ogen uit! Zoveel leuke auto’s, motoren en alles wat er mee te maken heeft. De ruïne van de Cistercijnse abdij valt daarna een beetje tegen…Via de prachtige pas rijden we achterlangs via Corwen en het prachtige standbeeld van Owain Glyndwr weer naar Bala.
Woensdag 7 augustus zijn we vroeg op, halen heerlijke sandwiches bij de supermarkt en rijden vervolgens via een mooie weg naar Mount Snowdon waar we op tijd zijn voor de treinrit naar boven. En dan blijkt dat het goed is dat we de tickets al aangeschaft hebben; om 10.00 uur zijn alle treintjes voor die dag VOL….. dat zou dan op en neer lopen zijn geweest……. En als we naar boven gaan (wat al een leuke onderneming op zich is!) kijken we niet alleen onze ogen uit maar beseffen we ook dat op 1 dan de berg op en weer af een stevige klus is!
Eenmaal boven genieten we van het uitzicht en de RAF die vrij laag met helikopters vliegt en zo gaan we vol goede moed de berg weer af en genieten van de stilte en de uitzichten. Bij een mooi meertje eten we de sandwiches op en gaan weer verder. Bij “Halfway House” blijken de w.c.’s verstopt – dus we voegen e.e.a. aan de vele bergstroompjes toe… en strompelen het laatste steile stuk het dorp in. Nu voelen we de kuiten wel! Aan het eind van de middag zijn we blij dat we met de auto weer terug naar Bala kunnen.
Op de terugweg besluiten we na zo’n mooie en inspannende dag geen zin meer in koken te hebben en gaan we uit eten in “The Eagles Inn”. Het is absoluut de moeite waard! Niet alleen de sfeer in de pub is gezellig, het eten is inderdaad kwalitatief goed en veel! Het bier is lokaal: een goed biertje, gebrouwen met "Elderflower” en dat gaat er goed in!
Helemaal voldaan en tevreden na een prachtige dag rijden we in het pikkedonker naar de tent.
Donderdag 8 augustus staan we op met een bewolkte lucht, maar het is droog. Na de gebruikelijke ochtendrituelen stappen we in de auto en rijden we via prachtige weggetjes naar Beddgelert en bezoeken daar het graf van de legendarische hond. Het dorpje is absoluut de moeite van het bekijken waard. Daarna rijden we verder naar Caernarfon en parkeren de auto onder de kasteelmuur op de kade. Het stadje is erg mooi; het ligt grotendeels binnen de kasteelmuren. Het kasteel zelf is ook indrukwekkend, mede dankzij de aanwezigheid van het Welsh Regiment museum en het feit dat daar de Prince of Wales wordt geïnaugureerd.
Na een overheerlijk maal in “The Black Boy Inn” lopen we verder en genieten van de ondergaande zon over de baai. Veel te gauw rijden we weer terug naar Bala.
Vrijdag 9 augustus merken we dat we de afgelopen dagen veel hebben gedaan en besluiten en dagje “te hangen”. Anton pakt de fiets en rijdt een rondje, de rest luiert, leest een boek en doet niet veel.
Zaterdag 10 augustus rijden we weer richting het noordwesten en zijn rond koffietijd bij Beaumaris Castle op het eiland Anglesey. Het is zeker de moeite van de rit waard, maar we hebben mooiere kastelen gezien….. Via allerlei eilandweggetjes verkennen we een deel van Anglesey en bekijken we Bryn Celli Dou – zonder de bordjes en het duidelijke looppad over een boer z’n land hadden we het niet gevonden…
Met de kaart op schoot rijden we via slingerweggetjes naar Conwy – een werkelijk prachtig kasteel!!! Waar het plaatsje Conwy volledig binnen de muren van het kasteel ligt – dat is goed te zien als je over de muur loopt. Het is laat in de middag en de maag begint te knorren, maar het enige fatsoenlijke restaurant is dicht en de overige pubs hebben een niet al te appetijtelijke kaart dus we besluiten terug te rijden naar Bala en steken de barbecue maar weer aan.
Zondag 11 augustus is weer een heerlijke hangdag; bovendien moet er weer gewassen worden. Dat blijft overal hetzelfde.
Maandag 12 augustus rijden we naar de Llechwedd Slate Caverns – Tom is niet echt enthousiast, want dat betekent dat we ondergronds gaan en dat is niet z’n favoriete bezigheid. Uiteindelijk zitten we met helmpjes op in het treintje en gaat het behoorlijk hard en ruw naar beneden. De rondleiding is echter erg interessant en er wordt een goed beeld geschetst van hoe het leven van de mijnwerkers eruit heeft gezien. Natuurlijk moet er nog “iets” van slate gekocht worden – en dat wordt een fotolijstje. Leuk! ’s Avonds op de camping gaat de barbecue aan en genieten we van een vuurtje, de opkomende volle maan en de rust…
Dinsdag 13 augustus rijden we over de weggetjes achter de camping – Anton had daar gefietst en de omgeving was volgens hem erg mooi - en dat was ook zo! Prachtige valleien, heidevelden, bossen, ansichtkaartdorpjes en overal schapen. Via een kleine, smalle nauwelijks aangegeven weggetje reden we naar Pistyll Rhaeadr Waterfall – de grootste van Engeland.
En ook al hebben we in Amerika en Canada grotere gezien – deze is de moeite van het bezoeken zeker waard! Niet alleen omdat de boer die er bij woont z’n eigen parkeerterreintje heeft (en tarieven..) maar ook een prachtige theeschenkerij aan de voet van de waterval.
Natuurlijk moet er ook naar boven gewandeld worden en een blik over de rand worden geworpen – dit is echter alleen voor de echte wandelaars en klimmers. Aangezien het nog halverwege de dag is besluiten we “de grens” over te steken en gaan op zoek naar het spoorwegmuseum in de buurt van Oswestry maar komen er helaas niet uit. Ondanks de Tomtom en de vele prachtige, oude, antieke wegbewijzeringsborden rijden we verloren in de vele dalen en heuvels.
Uiteindelijk komen we tegen het eind van de middag een prachtig hek tegen en besluiten de oprijlaan op te rijden en komen we uit bij het schitterende Chirk Castle. De tijd is te kort om het van binnen te bekijken maar de vele foto’s in de buitenschuren (winkel, boekenstal, theeschenkerij) geven een mooi beeld. We krijgen een knorrend gevoel in de maag als we terug rijden en bellen (op goed geluk) “The Eagles Inn” en hebben er wederom een fantastisch diner. Een mooie manier om ons verblijf in dit gebied af te sluiten, want morgen gaan we verder naar Oxford.
Woensdag 14 augustus staan we op met een donkere lucht en hebben net op tijd alles in de auto zitten. Na afscheid genomen te hebben van de bijzonder vriendelijke campingeigenaresse rijden we rond 10.00 uit Bala weg en zitten al gauw op de snelweg richting Oxford.
Tom valt al snel in slaap en ziet daardoor het bordje van het RAF-museum langs de snelweg niet – maar mama wel en Anton kan nog net op tijd de afslag nemen. Groot is dan ook de verrassing voor Tom (en onszelf!) als hij op het parkeerterrein van het museum in Cosford zijn ogen open doet en we op het vliegveld bij een paar enorme hangars en modern gebouw staan. De entree is gratis, wel worden de simulatortickets gekocht en we schieten de ene foto na de andere. We hebben al veel musea gezien maar deze is werkelijk fantastisch!! Niet alleen kleine jongetjes, maar ook volwassen mannen en ja, ook veel vrouwen, genieten van alles wat er staat.
Als we in de hal staan met vliegtuigen uit WO II staat daar een hele oude, Engelse man, die bijna niet te verstaan is maar wel vertelt over zijn tijd als jongetje van vier in London tijdens deze oorlog. Tom luistert geïnteresseerd – en wij ook. Ook dit is een bijzonder momentje en maakt het bezoek af.
In het net geopende hoofdgebouw is een overzicht van de periode tijdens de Koude Oorlog – en ook hier staan en hangen prachtige vliegtuigen, raketten en is er een overzicht van het leven tijdens deze periode. De tegenstellingen tussen Oost en West worden heel goed neergezet.
Het wordt later en later en uiteindelijk besluiten we dat we toch echt verder moeten, want er moet nog een tent worden opgezet.
Met de duidelijke routebeschrijving komen we aan het eind van de middag op Heyford Leys campground aan – een alleraardigste eigenaar, met een mooie plek in hun achtertuin tussen de walnootbomen en fruitbomen, maar de omgeving valt zwaar tegen….. Er blijkt ooit een Amerikaanse vliegbasis te hebben gezeten en die is nu weg – en dus ook driekwart van het bijbehorende dorp. Er wonen nog wel wat mensen maar er staan ook genoeg huizen leeg…. Dit is echt triest en Engeland op z’n armst….
Bij het uitrijden van het dorp komen we langs een gezellig uitziende pub en besluiten er een hapje te eten. De sfeer is er erg gezellig, net je eigen huiskamer en het eten is erg goed! We spreken nog wat andere mensen die met een “barge” varen. We lopen richting het kanaaltje achter de pub en daar liggen er inderdaad een paar. Erg leuk! We rijden in het donker terug naar de camping en duiken er snel in.
Donderdag 15 augustus zijn we vroeg op en rijden met mooi weer naar Oxford waar we de auto in het centrum kunnen parkeren (let wel: € 25,00 voor de dag…..) maar lopen zo wel direct één van de vele hoofdstraten in en vallen meteen in de prachtige gebouwen, gevels en sfeer. Oxford bruist!!!!
Via allerlei bekende straatnamen uit de Inspector Morse boeken en films lopen we langs diverse colleges en maken de ene foto na de andere – overal is wel wat op de gebouwen te zien. Natuurlijk moesten we bij de Turf Tavern wat drinken en daarna via St. Edmund Hall naar Magdalen College gelopen – dat was open voor bezoekers dus dat moeten we dan maar doen om vervolgens in de kathedraal het koor en muziek te beluisteren. Via de prachtige cloistergallery doorgelopen en van daaruit de rest van de stad bekeken.
Alice’s shop was erg leuk evenals Christ Church waar de opnamen voor de Harry Potterfilms zijn gemaakt (the Great Hall). De rij buiten was echter enorm lang en we hadden dorst dus hebben we de eerste de beste pub opgezocht: The Crown. We besloten om hier een warme hap te eten en daarna via allerlei straten en winkeltjes de auto weer opgezocht en voldaan op de camping nagenoten van deze prachtige stad!
Vrijdag 16 augustus konden we wel merken dat we gisteren enorm veel gelopen hadden maar we wilden toch heel graag Blenheim Palace bekijken dus we reden er op tijd heen.
Alleen al de entree is grandioos!! Om vervolgens direct bij een rondleiding aan te kunnen sluiten. Dit was erg leuk opgezet en leverde veel informatie op waardoor het bekijken van het interieur ook wat meer ging leven. Het grootste deel van de interieuren was voor het publiek te bekijken en was zo goed opgezet dat je het idee kreeg dat Churchill nog ieder moment kon binnenwandelen. Wat een geweldige man moet dat zijn geweest!
In de prachtige bibliotheek stonden niet alleen duizenden boeken, maar ook foto’s die de connectie aangaven met de familie Spencer, Lady Diana en het koninklijk huis. We hadden het geluk dat op dat moment het enorme, prachtige huisorgel werd bespeeld en dus even genieten van de muziek in deze prachtige omgeving.
De privévertrekken van de huidige Duke of Marlborough waren echter niet te bekijken. Na de prachtige binnenkant hebben we ook nog een behoorlijke tijd over het buitenterrein gelopen en genoten van de vele, enorm groot aangelegde tuinen. Het weer werkte ook mee: het was stralend blauw.
Ongemerkt gaat de tijd dan toch hard zodat we aan het eind van de middag naar het nabijgelegen dorpje reden en op het piepkleine kerkhof het zeer eenvoudige graf van Clementine en Winston Churchill hebben bezocht. Wat een soberheid i.v.m. zijn geboortehuis en het leven dat hij heeft gehad.
We waren er even stil van…
Aangezien we morgen weer naar huis gaan reden we door naar de pub in het dorp en genoten daar voor de laatste keer van een heerlijke maaltijd.
Zaterdag 17 augustus werd er snel en doeltreffend ingepakt. We kregen alles keurig mee en reden al gauw richting Londen en de terminal. Daar waren we om 12.00 uur waar het overduidelijk midden op de reisdag was dus helaas konden we dit keer niet eerder mee en moesten we wachten tot 14.30 uur. Ook dit ging weer snel en stonden we heel snel weer op Franse bodem. De navigatie ging aan, het gaspedaal werd ingedrukt en met een korte koffiestop reden we om 19.15 uur in Tiel de oprit op.
Tom en Anton laadden de auto uit en Angela deed de boodschappen bij AH zodat we ’s avonds nog op de bank met een biertje van deze vakantie nagenoten!
Wales: zeker de moeite waard!
