Wat er aan vooraf ging
Onze laatste grote vakantie was wel erg lang geleden (mei 1996) en het begon weer te kriebelen, vooral omdat het product van die vakantie nu 5 jaar is en we niet meer in een tent naar Zeeland willen....
Toevallig lazen we een artikel in de Margriet over een echtpaar dat met twee kleine kinderen naar het Verre oosten was geweest.
Nu hebben we wel veel verhalen van opa over het Verre Oosten gehoord, maar om dit nu zelf met 2 kinderen te doen... Maar goed, het artikel was positief en ze hadden een leuke aanbieding, dus waarom dat niet probeert?
Zo gezegd, zo gedaan en geboekt.
Vervolgens via de GGD allerlei inentingen halen, boeken in de bibliotheek en een taalgids halen.
Tot we een aantal weken voor de vakantie te horen krijgen, dat de reis geannuleerd is omdat het ressort failliet is gegaan.....We krijgen een aanbieding om in een huis te verblijven - een huis gebouwd door Nederlanders.... Tja, alles is al geregeld dus....
Als de reispapieren van Talisman dan eindelijk komen - en nog leuk aangeboden ook - zien we dat we 1 dag later vertrekken dan wij onze planning hadden. Maar goed dat dit opgemerkt wordt - hadden we toch mooi 1 dag te vroeg op Schiphol gestaan.......
17 augustus
Vandaag is het dan zover : met kinderen, Winnie-the-Pooh en rugzak (..) stappen we om 08.09 uur inde auto en rijden naar Schiphol. De auto wordt vrij snel geparkeerd en daar gaan we dan!
Bij de paspoortcontrole was het erg druk, maar dan blijken kleinere kinderen weer handig te zijn: we mogen een nieuwe rij en balie openen... De jongens krijgen nog gauw een speeltje in de handen geduwd om het wachten te veraangenamen en dan zijn we er door.
Nog even taxfree winkelen, koffie drinken en om 1.01 konden we al boarden.
Tom vond het allemaal reuze spannend - hele verhalen worden er tegen Pooh afgestoken.
Om 12.25 vetrokken we met een hoop gebulder van de motoren. Tom moest even tegen Angela aankruipen ,want dat was iets teveel van het goede.Maar al gauw zat ie verdiept in de film: Spiderman. Wat is er nu enger?
Al snel kwam de warme maaltijd voorbij; ook weer leuk om met kinderen op zo'n opklaptafeltje te klooien met je eten. Zeker als ze juist dan moeten plassen.
Na het eten werd de volgende film aangezet: ice-age. Pim had er minder aandacht voor, want er zaten zeker 36 gameboy -spelletjes in de console. Met kinderen is Malaysian Airways een echte aanrader!
Via het grote t.tv-scherm werd zo nu en dan de route en het gebied getoond waar we over heen vlogen. Daar het nog grotendeels dag was hebben we veel van Irak en Afghanistan kunnen zien.
In de buurt van Teheran vlogen we de nacht in en daarna gestaag richting Karachi waar we boven een gigantisch onweer vlogen.
Door de heftige turbulentie wisten we dat we boven India vlogen en daarna de Golf van Bengalen. Wat kan het daar toch tekeer gaan! Gelukkig vielen de jongens al gauw in slaap en hebben ze er weinig van gemerkt. Angela is blij met de drammamine.
In de buurt van Nachuge was het zo erg dat de bemanning die ontbijt aan het uitdelen was plaats moest nemen ... geen ontbijt dus .... en dat duurde tot zo'n 3 kwartier voor de landing. Dus landen met een lege maag ... maar zo'n zakje kan dan toch nog gevuld worden ....
Zodoende werd er geland in Kuala Lumpur om 00.27 uur - Nederlandse tijd.
De lokale tijd is hier 06.30 uur
18 augustus.
Na het verlaten van het vliegtuig kom je in een prachtige hal en stap je in een treintje om naar het andere gebouw te gaan.(voor de binnenlandse vlucht). Daar ga je door de immigratie.
Tja, Pim en Tom staan bij ons allebei in het paspoort en leg dan maar eens aan slecht Engels sprekende Maleisische beambten uit dat je echt maar 2 kinderen hebt - en niet 4 - en dat het ook jouw kinderen zijn.....Er worden driftig notities gemaakt en een apart papiertje wordt in het paspoort geniet en zo mag je na een half uur weer verder ...
Waarop je jongste zoon roept :"Waar is Winnie-the-Pooh?" - Waar had je die dan het laatst ? ' In het treintje '....
Waarop je zuchtend aan de slecht Engelssprekende beambte van daarnet uitlegt wat het probleem is en je je jongste kind met krokodillentranen opvoert en zo bij hoge uitzondering onder begeleiding terug mag lopen naar het perronnetje.
Daar komt het treintje net weer aanrijden en wie zit er vrolijk achter het laatste raampje ? Winnie-the-Pooh....
De rest van de vakantie binden we het beest maar aan Tom vast....
Onze entree in Maleisië« is gemaakt .... op de zo bekende Caris-manier.....
Gelukkig bleken er al enkele restaurantjes open en konden we alsnog ontbijten.
Met uitzicht over het racecircuit.
Angela zag plotseling grote rookwolken uit het fraaie dak komen : brand!
Het vuur was echter snel onder controle.
Het valt ons op dat alles hier brandschoon is- nergens ligt vuil of peuken en alle mensen zijn erg vriendelijk.
Toch ben je zelf wat ongemakkelijk met je kniebroek en onbedekt hoofd,want alle vrouwen lopen hier met hoofddoek.
Om 09.30 uur konden we weer boarden - Pooh goed vast ! - En om 10.05 uur vlogen we weer.
Om 12.00 stapten we in Kuala Terrenganu uit het vliegveld en meteen sloeg de vochtige hitte op ons neer en ruik je meteen die typische tropenlucht.
De palm- en bananenbomen vallen nu ook goed op. De bagage was zo gevonden en buiten stond een mannetje met een gammele taxi ons op te wachten en via een prachtige weg verlieten we de drukke stad en reden via een grote poort het sultanaat binnen ,op weg naar Marang. Via een aantal gammele huizen en een achterafstraatje stopte de taxi bij een groot houten huis en werden we hartelijk ontvangen door Ab en Hella - Nederlandse eigenaars.
Het middelste huis is ons onderkomen voor de komende tijd. 
En het bevalt goed : ruim,met uitzicht op strand,zee en Pulau Kapas ! Er staan twee kokospalmen met een hangmat en de veranda heeft heerlijke ligstoelen.
Onze bagage laten we voor wat het is.We zoeken de zwemspullen en lopen zo de zon in,het strand op.Daar blijken al 2 Nederlandse jongetjes vol ongeduld op Pim en Tom te wachten - zij zitten in het huis naast ons.
Pim zwemt in de golven weg, Tom spartelt op zijn manier in het water,Anton houdt een oogje in het zeil en Angela heeft al gauw een hand vol fraaie schelpen.
De jongetjes laten vol bravoure een grote spin zien aan de achterkant van het huisje - bij het slaapkamerraam van de jongens. 
Hij schijnt een dodelijke beet te hebben..maar dit wordt weer goed gemaakt door de mededeling dat ie daar al 3 dagen onbeweeglijk zit. Op dat moment fladdert er een zwarte vlinder zo groot als een hand voorbij. Vergeten is de spin...
Met moeite konden we de ogen openhouden en na een korte lunch allemaal maar een dutje gedaan.
Daarna iets verderop - dankzij aanwijzingen van Ab - in een lokaal winkeltje de noodzakelijke boodschappen gedaan en in een hotel iets verderop warm eten voor vanavond geregeld.
Met veel moeite kregen we Pim en Tom om 16.30 uur wakker en in de dagelijkse regenbui liepen we naar het restaurant.Het eten was heerlijk.
Via het dorp en de vele kokospalmen liepen we terug.Bij aankomst bleek er een heerlijk ondiep watertje te zijn ontstaan dus gauw weer de zwemkleding aan en het water weer in. Tom is er niet uit te krijgen! Maar om 19.30 uur wordt het toch schemerig en zie je niet meer wat er in het water rondzwemt dus helaas toch afdrogen.Bovendien komen nu ook de muggen, dus gauw de wierookspiraal aan en genieten van de sterrenhemel en de branding op het strand.
Na afspoelen van zout zeewater en tandenpoetsen, ( kort, i.v.m. de pomp en de zuiveringsinstallatie!) de dagboeken bijgewerkt en gelachen om de hagedissen en de gekko's die in de kamer over muur en plafond kruipen.Ze brengen geluk,dus..
Anton en Angela zaten nog lang op de veranda - met veel water ,want het is warm
Aan de overkant gaan op Pulau Kapas ook de lampjes aan en we besluiten er nog even een leesboek bij te pakken.Maar ook wij krijgen last van het tijdsverschil dus :
Selamat Tidur ! (Welterusten).
Maandag 19 augustus
Na het uitslapen en ontbijten -'nee,Tom,even wachten met zwemmen" - liepen we naar het dorpje. Het pad loopt tussen de huizen en kokospalmen door.We kijken regelmatig omhoog,want er liggen genoeg kokosnoten op het pad.En die dingen komen hard aan...Tom liep alle kanten op, want overal schoten hagedissen voor onze voeten uit.
Drijfnat van het zweet komen we in het huisje terug : het is warm! De zonnebrand gaat er met handenvol door heen.
Angela kroop met een boek in de hangmat en genoot net van voorbij fladderende vlinders toen de hangmat het - tot groot vermaak van de mannen - begaf... Het euvel was met veel gegrinnik gauw verholpen. Toch maar en ligstoel...
Tom wilde graag z'n duikbril uitproberen,dus daar gaan we weer.Angela en Pim lopen een heel stuk strand af en verzamelen de schelpen in een halve,aangespoelde kokosnoot. Bij terugkomst in het huisje blijken er fraaie exemplaren tussen te zitten.
Ook al zijn de huizen aan de strandkant open, veel last hebben we niet van elkaar.
Ab en Hella laten zich weinig zien en onze jongens hebben we verteld dat ze er niet zomaar naar binnen kunnen lopen.
Na de lunch tijd voor een dagboek,spelletje en een stripverhaal om het eten te laten zakken,maar al gauw zitten we weer in de zwemkleding. Het water is hier heerlijk,helder en verkoelend.
Plots klonk er een zeer harde knal en kwam er rode rook van een schip.Er kwamen boten,helikopters en een grote reddingshelikopter aan te pas en gewapende agenten en militairen op het strand. Maar : het bleek om een grote oefening te gaan. In de buurt liggen grote olievelden en deze en de olietankers worden nog al eens door ..piraten overvallen. Dus wordt er regelmatig geoefend. Gelukkig! We zagen ons al inpakken..
Het water trok ondertussen wat terug en er kwamen prachtige schelpen en zee-egels tevoorschijn.Pim vond zelfs de zaagtand van een zaagvis. Tom spartelde er weer vrolijk op los tot het donker werd. En vervolgens sloeg de honger toe, dus in een lokaal restaurant aan de rijst,gestoomde groenten en rendang. Het smaakt toch beter dan thuis...
De grote stukken 'steen" die bij het huisje liggen blijken koraal te zijn !
De rest van de avond hebben we op de veranda van de rust genoten.
Dinsdag 20 augustus
Iedereen was lekker laat vanochtend. Helaas konden Tom en Pim niet vanuit hun bed de zee in want de golven waren wat hoog : Er bleek een tyfoon ter hoogte van Vietnam te zitten en daar hadden we nu direct last van.
Omdat we niet kunnen zwemmen en ook al is het leven hier goedkoop geld moeten we toch hebben. Dus : rugzak om, zonnebrand mee,bedekkende kleding aan en daar gaan we dan : lopend naar Marang.
Via het strand lopen we tot aan de pier van het haventje en via de enige weg komen we bij een foeilelijke betonnen rotonde.Daarna was het even zoeken,maar via de plaatselijke middelbare school komen we er wel. Leuk om te zien : iedere vorm van vervolgonderwijs heeft hier zijn eigen kleur kleding ( maar de meisjes en vrouwen blijven in het lang en bedekt op het hoofd). Toch is iedereen even vriendelijk.
Langs de winkeltjes weer richting haven en een geldautomaat gevonden. Dus maar ff flink tappen want meer zit hier niet...
Onderweg komen we prachtige planten,bloemen en vlinders tegen. De bananen en mango's groeien hier gewoon in de berm langs de weg en dat moet door de jongens toch van dichtbij bekeken worden.
Op de lokale markt keken we onze ogen uit : al die groenten.fruit en vis.
Bij een oude vrouw kochten we een vreemd uitziende vrucht ; ze hakte hem voor ons open,haalde er hompjes vruchtvlees uit - die sterk roken en niet te eten waren. Bleek het doerian te zijn .....
Bij een eetstalletje rijst,groenten en rendang gegeten - op plastic stoeltjes gezeten.
Maar : het eten was fantastisch,het uitzicht prachtig. Zelfs de 2 grote visarenden konden ons niet deren...
Via het strand weer teruggelopen - waar de oefening nog steeds gaande was. We kregen veel bekijks- vooral de blonde koppies van de jongens. Maar we voelen ons niet zo op het gemak met al die militairen en wapens dus we zetten er maar even flink de pas in.
De zee was ondertussen tot bedaren gekomen dus na het opruimen van de boodschappen hebben we de rambutans schoongemaakt en in de koelkast gezet.
De jongens liggen al weer in het water.....
Na een laat avondmaal - en de frisse rambutans - nog spelletjes gedaan,de dagboeken bijgewerkt,getekend,de hagedissen en gekko's gevolgd en daarna 2 jongens doodmoe en lekker bruin in bed gelegd.
Wij genieten van een mooie avond - met veel water....
Woensdag 21 augustus
Na een lekker ontbijt besloten we de dag wat actiever te besteden. Het was nog erg vroeg,maar Ab was ook wakker en hij wist wel iemand die in de haven een speed-jetty had en ons naar het eiland zou willen brengen.
Gelukkig hadden we genoeg voorraad,dus eten,water,zonnebrand ,zwemspullen,handdoeken etc. zaten al gauw in een rugzak en daar gingen we dan.
De speedjetty was snel gevonden en na een korte show om tot een prijs te komen gingen we er ook speedy vandoor ; 
de zee was gelukkig kalm en het is heerlijk koel op het water dus de overtocht was heerlijk !
Al gauw meerde het bootje op een klein strandje aan en na afgesproken te hebben dat ie ons vanavond om 18.00 uur weer oppikt vertrok het bootje weer en bleven wij achter op het meest prachtige zandstrand dat we ooit hadden gezien. Het ligt er vol koraal,het water is helder, er staan palmbomen,er zitten apen, er vliegen vlinders ,er bloeien prachtige bloemen... kortom .. paradijs.
Ook hier gauw de zwemspullen aan ,de snorkels gepakt en daar gaan we !
Het koraal is hier fantastisch mooi - er liggen zelfs zeekomkommers ! De grote doopvontschelpen zijn prachtig om van dichtbij te zien - en van de vele soorten vis zijn de vormen en kleuren niet na te vertellen.En we zijn hier helemaal alleen ....
De onderwatercamera's waren dan ook gauw gepakt - en volgeschoten.
Bovendien smeren we liters zonnebrand - de jongens laten we zelfs met T-shirts aan snorkelen,want je verbrandt waar je bij bent !
Ook hier loopt het water wat terug en toen werd het moeilijker om over het koraalrif te zwemmen - maar er was genoeg te zien !
Helaas was het al weer te snel voorbij en het bootje kwam ons op tijd halen. Ook nu weer op volle snelheid terug - de golven waren iets hoger en we sproeiden nat ,maar het was heerlijk verkoelend.
Ab haalde ons af en zo waren we snel weer in het huisje. Het eten was ook snel geregeld.
Hella liet het batikwerk zien waar ze aan werkt. Ze probeert haar creaties in Nederland te verkopen en dat gaat haar zeker lukken want het is prachtig wat ze maakt. En aparte wikkelbroek en wikkelrok met roggen is zo gekocht !
Ab weet te vertellen dat hier vlakbij op een eiland expeditie Robinson wordt opgenomen. Nu, als we afgaan op het eiland van vandaag neem ik m'n petje voor die mensen af!
Wederom heerlijk gegeten en via het hotel een excursie naar de watervallen van Sekayu geboekt.
Het ongedierte valt tot nu toe mee. Het blijft wel erg warm - het heeft vandaag niet geregend. In de verte op zee onweert en bliksemt het wel.
Donderdag 22 augustus
Iedereen was redelijk vroeg wakker en na een kort ochtendbad in zee kregen we Tom en Pim toch mee. Gewapend met rugzak,water,camera en goede zin liepen we naar het hotel iets verderop en stapten we om 09.00 uur in de minibus met en aardige chauffeur en een goed Engelssprekende Maleisië«r.Het bleek een bankier uit Kuala Lumpur te zijn die een korte vakantie in eigen land had. Erg leuk,want het klikte meteen en hij weet veel te vertellen.
Onderweg reden we door allerlei dorpjes,zagen veel van het prachtige landschap en de bevolking. Ergens werd er nog gestopt en eten aan een stalletje gekocht : rijst verpakt in bladeren,groenten,vlees in een pakketje en veel water. De lunch wordt in een plastic tasje gestopt en we kunnen weer verder.
Bij Kampong Ipoh stapten we uit de airco weer de vochtige hitte en het geluid van duizenden cicaden. Daarnaast nog veel meer onbekende geluiden ;het tropisch regenwoud !
Via wat onbekende bospaden helemaal langs de watervallen naar boven gelopen.Onderweg kwamen we telkens houten 'tuinhuisjes" tegen - complete families met etenswaar zaten hier uitgestald en genoten net als wij van een uitje.
Eenmaal boven aan gekomen hadden we ogen tekort voor alles wat we zagen : bomen,lianen,bloemen,kikkers,hagedissen, miljoenpoten zo dik als een duim,vlinders in alle soorten,maten en kleuren ( zelfs een Swallowtail !) en libelles. 
Ook wij vonden een leeg tuinhuisje en de zwemspullen waren zo aan. Het water was heerlijk verkoelend en stroomde niet zo hard,dus voor Pim en Tom ideaal. In het water zaten hele kleine visjes en op diverse rotsen zaten libelles en hagedissen in de zon.
Angela bleef aan de kant om rustig foto's te maken en kwam er al snel achter dat je niet te lang stil moet staan aan de waterkant - ondanks de stevige bergschoenen en dikke eroverheen gerolde sokken zaten er toch wat flinke bloedzuigers op het scheenbeen. 
En dan ben je weer even bezig om ze er veilig af te krijgen en al dat bloed te verwijderen,want dat trekt weer de onnodige muggen aan .(En als je allergisch bent voor de stof die die beesten inspuiten om je bloed dunner te maken wordt zo'n uitstapje al gauw een minder leuk uitje als je niet oppast..)
De jongens hadden ondertussen ook salamanders gevonden.
In het water op een rotsblok in de zon de gekochte lunch opgegeten.Heerlijk!
Na een stevige wandeling terug werden we door het busje weer in Marang afgezet en lagen we weer vrolijk in de zee te spartelen.
Toen de honger 's avonds toesloeg hebben we ergens weer eten gezocht en voor het eerst zagen we sterren toen we terugliepen. Meestal hanger er donkere regenwolken,maar vanavond niet.
Na een spelletje,de dagboeken bijwerken met tekeningen gingen de jongens met rode konen onder zeil en bekeken wij de vele foto's - op de veranda, met ruisende branding,lekker warm,sterren,veel water en rondvliegende gekko's..
Vrijdag 23 augustus
Angela was om 05.30 al wakker en sloop stilletjes naar het strand - in sarong en badpak want het is al warm.... De zonsopgang is werkelijk fantastisch en als er dan nog niemand in zicht is voel je je wel heel bijzonder...
Toen iedereen wakker was heerlijk ontbeten - Pim en Tom 'slachtten" een meloen en mochten de schillen bij de kippen gooien .Nu lopen die in een omheind veldje waar ook kokospalmen staan , dus het was even uitkijken geblazen.
Hella was met de batik bezig en we hebben ons opgegeven voor een batiksessie a.s. zondag. Zij zorgen dan ook voor de lunch - is wel zo makkelijk.
Het water - en de stroming - was rustiger geworden dus tot de avondmaaltijd konden we uitgebreid van het strand en de zee genieten.
Ali,de taxichauffeur,bracht ons ‘s avonds naar het dorp.Daar hebben we eerst de voorraad rambutans en ander fruit aangevuld. We hebben ook doekoe's gekocht : een vrucht zo groot als een golfballetje.
Wordt net als de rambutan gepeld maar de binnenkant heeft 5-6 parten met elk een kleine pit.De smaak is stevig en zoet.
Daarna naar een onooglijk restaurantje gelopen ( vergelijkbaar met een snackkar).De tegels zitten half kapot op de muur ; er schieten gekko's over en de plastic stoeltjes staan rommelig om een formicatafeltje. Maar het eten is geweldig!Ab heeft wat suggesties aan de hand gedaan en we eten zoals de locals het doen : met de hand, van alles wat en uitgebreid. De jongens krijgen weer veel aandacht.
Ondertussen was het donker geworden en de maan kwam boven zee bloedrood op als een grote bol - toch vonden we het te donker om over het strand terug te lopen dus met en taxi-busje terug naar het huisje.
Ab had zijn sterrenkijker op het strand staan en na enige blikken erin ging Tom tevreden naar bed.
Tijdens het gesprek met Hella en Ab hoorden we veel over het gebied waar we nu zitten; zo'n 2 jaar geleden heeft de deelstaat Terengganu de islamitische wetten weer aangenomen, zonder goedkeuring van het parlement. Dit betekent dat het voor toeristen moeilijker toegankelijk wordt en zij denken er zelfs over te verhuizen..
De sultan heeft zelfs bikini's en badpakken verboden...Vandaar dat het ressort dat we eerst hadden geboekt heeft moeten sluiten....
Vervolgens vliegt er een gigantische vleermuis voorbij - deze eet het fruit van de bomen achter het huis.
Tijdens dit gesprek horen we vrij veel rumoer uit de huizen om ons heen. Hella vertelt dat mensen hier wel vaker rare dingen doen bij volle maan - hoezo, Stille Kracht?.....
Uiteindelijk gaan we na een gezellige avond laat naar bed.
Zaterdag 24 augustus
Vanochtend hebben we een taxi genomen naar Kuala Terrengganu - een drukke plaats met veel wandelstraatjes, ook bekende winkels als KFC, en een leuk Chinees deel aan het waterfront.
We kwamen langs het paleis van de sultan - compleet met golfbaan.Maar er is verder niets te zien,dus gauw verder.
De moskee is ook het bekijken waard !
We hebben ons de hele dag opperbest vermaakt en vergaapt aan alles wat we zagen - vooral in het Chinese deel.
Op de lokale markt - overdekt en drie verdiepingen beton - keken we onze ogen uit naar het fruit en de groenten. We zagen voor het eerst dragonfruit en tot groot verdriet van Tom ook gedroogde zeepaardjes en schildpadeieren. Hier een delicatesse... Op de eerste verdieping stonden overal rekken met T-shirts en kleding. Een Spiderman T-shirt voor Tom was gauw gekocht.
Buiten stonden een paar oude mannetjes met fietstaxi's. 
We verdeelden ons in 2 groepen want we waren bang dat ze niet eens konden opstappen zo oud als ze zijn ... maar fietsen dat ze kunnen! Binnen korte tijd stonden we weer in de hoofdstraat van de stad.Het lokale Chinese warenhuis was ook een beleving op zich : op iedere afdeling staan verkopers die je helpen het product te pakken.Zij brengen je naar de kassa,waar je afrekent en de volgende pakt het in. Verkapte werkeloosheid in actie !
Daarna hebben we de jongens op KFC getrakteerd en na een laatste korte wandeling vonden we een minibusje dat ons naar Marang wilde brengen.
Met onze aankopen kwamen we aan het eind van de middag weer aan.
Zwemgoed aan en daar ging het hele spul.
Angela probeerde alvast een ontwerp op papier te krijgen voor het batikken.
Zondag 25 augustus.
Het pak cornflakes dat gisteren is gekocht moet open want de Starwars-sticker moet er uit....
Na dit ontbijtje - met de enigszins zoete melk die ze hier verkopen - gingen we naar Hella.
Zij legde de bedoeling van het batikken uit : eerst een ontwerp maken, dan met de tjantings en de was aan de slag en daarna met de verf inkleuren !
Pim wist heel goed wat hij wilde : een reusachtige drakenkop en was al gauw op weg...
Tom kreeg van Hella de opdracht om te tekenen over wat hij tot nu toe had gezien tijdens het snorkelen en deze prachtige tekening werd het uitgangspunt van zijn werk. Anton koos voor een ingewikkelde tekening a la Escher en Angela .... bleef tot de lunch maar zoeken en proberen en kwam plotseling tot een ontwerp via de door haar gevonden schelpen. Toen ging het razendsnel.
De lunch van Ab was heerlijk,maar iedereen wilde graag verder !
De neef van Ab was er ook met zijn vriendin - en wat blijkt ? De wereld is klein,want hij is gymleraar op het college bij ons !
Pim en Tom kleurden er vrolijk op los - Anton had er door zijn ingewikkelde patroon en kleurenblindheid wat meer moeite mee en Angela haalde de verloren tijd snel in.
De mannen waren rond 15.00 uur al klaar en Angela tegen 17.30 uur maar zwemmen zat er toen niet meer in want er zwommen kwallen van wel een halve meter doorsnede. 
Verkeerde wind ...
Toen de werkstukken gedroogd waren konden ze gefixeerd worden - Angela als laatste. Het werkstuk van beide jongens hing al aan de lijn te wapperen. Tom was apetrots !
Aan het begin van de avond liepen we met iedereen naar het dorp waar een uitgebreide passar malam bezig was. Overal kraampjes met waren en eetstalletjes.Satédie op open vuren werd geroosterd, gekleurde rijst,spekkoek,fruit,groenteschotels.... en overal etende mensen. 
Ons motto is do as the locals do en daar gingen we dan.
Om uiteindelijk tegen 22.00 uur voldaan terug te lopen naar het huisje.
Daar genoten we na op de veranda en van het uitzicht..
Maandag 26 augustus.
De zon scheen vanochtend zo fel,dat het licht bijna wit was...
Na het ontbijt terug naar de werkelijkheid : boodschappen doen, wasmachine gebruiken ( we hebben geen onderbroeken meer) en we moesten ook ons batikwerk uitspoelen, de was eruit strijken,fixeren en nog een keer spoelen.Al gauw hingen er grote wapperende kleurrijke doeken tussen de kokospalmen te drogen.
Het onweer kwam vandaag vroeg : met de lunch. Daarna knapte het snel op en bleef het wat koeler. De jongens spartelden er vrolijk op los, er werden nog wat schelpen aan de collectie toegevoegd en Ab was de bomen aan het snoeien en het afval werd op het strand gelegd - vanavond bonfire ! Pim en Tom sleepten enthousiast mee. Er kwamen flinke sprinkhanen de boom uit zetten en die moesten toch even van dichtbij bekeken worden !
De neef van Ab had iets teveel soep gemaakt dus ons maaltje was klaar..
Daarna de rest van de middag gesparteld,geluierd en op het gemak naar het dorp gelopen om iets eetbaars te zoeken.
Toen we via het strand terug kwamen was het donker en laat genoeg om het vuur aan te steken.
Pooh werd er gauw bijgepakt en de jongens genoten tot laat van het kampvuur - een knikkebollende Tom werd laat z'n bed in gedragen.
Dinsdag 27 augustus.
Vanochtend was iedereen er vroeg uit en de rugzak was gauw ingepakt.
In Marang vonden we number one river pilot - een aardige man,die goed Engels sprak en ons met een klein bootje de rivier op zou varen het binnenland in.
Hij had zeer scherpe ogen,want waar wij alleen mangrove en takken zagen,zag hij komodovaranen,apen en iguana's...
Op een gegeven moment voeren we zo dicht langs de begroeiing dat we de takken konden aanraken en daar kwamen tot grote vreugde van Tom de apen aanspringen over de takken.
We zagen kleine visjes, die boven het water uitspringen en vervolgens razendsnel met hun staart over het water 'lopen" om een flink aantal meters verderop weer in het water te verdwijnen.
Vlak voor de boot 'liep" een hagedis razendsnel over het wateroppervlak naar de andere kant. Het ging zo snel dat er geen foto van te maken viel.Jammer..
Regelmatig komen er ook visarenden over en we zien ze ook in de bomen op grote slordige nesten.
Her en der zien we op de hellingen grote palmplantages en we komen zelfs een drijvende viskwekerij tegen.
Van al dat water moet je ook plassen en dat is simpel op zo'n bootje : hurkend achter een houten schotje,op een houten vlondertje,met een gat erin. Het blikje met touwtje is om je k.. af te spoelen. (ben je net de viskwekerij voorbij ..)
Na zo'n 2 uur varen legden we aan bij een kampong - eerst nog een flinke wandeling door het regenwoud en daarbij uitleg krijgend over geneeskrachtige planten- kinini bijvoorbeeld. Een klein takje met fijne blaadjes en zo'n sterk medicijn ! Een soort katoen waarvan de pluizenbollen worden geplukt,ontdaan van de zaadjes en wordt gebruikt als pleister/verband. Daarnaast zeer veel fruitbomen.
Alles werd geplukt,opengemaakt,uitgelegd en geproefd. Een echte aanrader - en hij had ook zoveel geduld met de jongens !
Het jackfruit werd in de bomen met plastic zakken afgebonden - anders eten de apen en de varanen het op.
De varanen hebben we ook meerdere malen in de bomen zien klimmen!
In de kampong zelf waren de bewoners afwezig - in het bos en op het land bezig. Er was een klein 'winkeltje" waar felgekleurd snoep wordt verkocht. En : ergens op een veranda lag dezelfde Pooh als Tom heeft. Toch wel bijzonder.
Op de terugweg mocht Tom de boot besturen 
- een grote glimlach van oor tot oor was het gevolg. De middag kon niet meer stuk.
Bij terugkomst in Marang viel het ons op dat de bootjes een verschillende lettervoering hebben : een A betekent een kleine boot met licentie voor rivierbevaring en bevissing, een B betekent een grote boot -met licentie voor zee
Eenmaal bij de speedjetty afscheid genomen en vanaf de steiger de vele vissen bekeken en de rode kwallen - deze zijn vrij gemeen want ze veroorzaken met hun tentakels brandwonden op de huid!
Daarna kaarten bij het enige postkantoor gepost en weer op huis aan waar we op tijd waren en de jongens weer konden zwemmen.
We kregen aanspraak met een Australisch echtpaar - beide onderwijzers. Dus dat werd nog een gezellig gesprek.
We hebben gezamenlijk gegeten in het restaurant achter het huis en het gesprek bij ons op de veranda voortgezet.
Woensdag 28 augustus
Het was vanochtend weer een normale dag : vanuit het bed zo de zee in schuiven en dan af en toe het water uit voor ontbijt en fruit. De zee is helder en kalm.
Verder was het zo'n dag van af en toe een boodschapje of iets noodzakelijks doen en dan gauw weer afkoelen in de zee, luieren,veel water drinken en om 17.00uur kijken naar het noodweer dat heel snel dichterbij komt. We konden zelfs het eiland niet meer zien door de stromende regen !
Na een half uur stopte de regen - het flitste nog wel,maar dat mocht de pret niet deren.
In het donker langs de weg richting een aanbevolen restaurantje gelopen. Het was een flinke tippel,maar ook nu weer de moeite waard.
Er zaten lokale families ,maar we werden vriendelijk ontvangen en ook hier zijn de blonde koppies weer een blikvanger. Na onze bestelling - die hilarisch werd genoteerd - genoten van de omgeving. Het eten kwam in vele schaaltjes op tafel en toen kwam de saté- we snappen nu waarom er werd gelachen : wij hadden 4 porties besteld. Doe je in Nederland tenslotte ook : 4 personen = 4 porties , maar hier bestaat een portie uit 12 stokjes. 
Dus daar zaten we dan : met 48 stokjes saté!
Maar goed, het is de echte, dus het zijn kleine blokjes en kleine stokjes.
Maar ook hier weer zalig gegeten, dus de wandeling terug was goed om het te laten zakken.
Morgen gaan we nog een dag snorkelen op Pulau Kapas, dus we leggen alvast van alles klaar.
Donderdag 29 augustus
Iedereen stond vanochtend te trappelen om te gaan. Ab kwam met een speciale koelemmer - de Maleise variant van een koelbox, dus we konden zelf eten en drinken voor de hele dag meenemen.
Ook dit keer was de zee kalm en de overtocht snel,dus we liepen al gauw over een hagelwit strandje vol koraal.
We zochten een schaduwrijk plekje en de sarongs werden vastgelegd met grote stukken koraal - waaien ze niet weg en kunnen we zitten.
We moesten even wachten tot de 'prikbeestjes" weg waren : die schijnen vlak voor hoog water te verdwijnen. Daarna konden we volop snorkelen en genieten van alles wat door het water schoot. We gingen nu ook een stukje verder open zee in - haaien en roggen op de koop toe nemend. Wel spannend...
Plotseling schoof er een zeeschildpad voorbij - maar hij was ook zo weer weg!
Wijs geworden door de vorige keer zwommen we nu met T-shirts aan.
Om 12.30 werd de koelemmer behoorlijk leeggegeten en gedronken en om de lunch te laten zakken zochten we de schaduw op en zochten we schelpen.
De rest van de middag werd gebruikt om te snorkelen en .. om spelletjes op je mobiele telefoon te spelen ! Zit je op een prachtig eiland....
Door het zakkende water moesten we een stukje lopen voor we de boot weer op konden en deze bracht ons snel weer terug naar Marang. Hij wilde ons recht voor het huisje afzetten,maar door het zakkende water kwam het koraal dicht aan het oppervlak te liggen dus toch maar naar het haventje en over het strand naar huis.
Ab en Hella verrasten ons met een door hen gekookt diner - dus konden we heerlijk nagenieten van deze fantastische dag.
Samen met Pim en Tom maakten we van de resten tekenpapier een leuk keukenschort met een bedankje voor alles wat ze hebben gedaan en het feit dat ze door hun adviezen ons een onvergetelijke vakantie en kennismaking met het Verre Oosten hebben bezorgd.
Vrijdag 30 augustus
Wederom een luier - en zwemdag.
We genieten van alles !
De dagboekjes worden weer bijgewerkt, foto's bekeken ,spullen goed ingepakt
en 's avonds gaan we voor de laatste keer eten in het restaurantje van de saté- dit keer krijgen we hoog bezoek : Het dorpshoofd komt eten en we zien een staaltje van onderdanigheid en kruiperigheid. Wij krijgen ook een minzaam knikje....
Bij terugkomst lag iedereen er vroeg in.
Zaterdag 31 augustus.
Dit keer was Anton vroeg wakker en maakte een flinke ochtendwandeling. De rest kwam er rond 08.00 uur uit. De jongens zwommen/ontbeten tegelijk,terwijl wij het huisje aan kant maakten en de rugzakken inpakten.
Om 14.30 nog een laatste douche,schone kleren en flink veel aftersun-milk.
De zwemkleding was na 10 minuten aan de lijn droog en ging als laatste de rugzak in.
We namen afscheid van Hella en Ab en de taxi haalde ons keurig op tijd op.
Via de bekende weg reden we terug naar Kuala Terrengganu en namen afscheid van Ismail onze vaste chauffeur.
Het inchecken is vrij soepel: een lopende band,er wordt een sticker op geplakt en we kunnen doorlopen. Wel heel erg eenvoudig ....
We konden vrij snel boarden en hadden plaatsen bij het raam dus tijdens het opstijgen hadden we een mooi uitzicht over pulau Redang, pulau Kapas en Lake Kenyir - daar willen we ook nog eens heen!
Maar goed, dit tochtje duurde 45 minuten en zo stonden we al gauw weer in Kuala Lumpur aan de grond. De tijd is te kort om even de stad in te gaan,maar we hebben reuze honger dus zoeken we iets te eten.Maar : dat zit in het andere gebouw, dus we moeten eerst met het treintje. Deze bleek defect dus dit keer moesten we naar het andere gebouw met de bus.
Daar zochten we iets te eten en toen Angela een foto wilde maken bleek de camera foetsie !
Anton had bij het verlaten van het vliegtuig hoge nood en heeft de camera van zijn riem gehaald en even op het planchet neergelegd. Gauw iemand van de beveiliging benaderd en onder begeleiding terug naar het andere gebouw ( waar kennen we dit van ?) Maar ja : camera was weg en bleef weg. Is wel balen, want de foto's van gisteren en vandaag staan er nog op !
Met deze domper moesten we nog door de paspoortcontrole en jawel ... de kinderen en het papiertje zorgen voor flink wat oponthoud. Pim werd zelfs apart genomen en moest de vraag beantwoorden of we zijn ouders wel waren ! Voor jezelf een flink en vervelend oponthoud,maar voor de vele kinderen die voor de sex-industrie worden gesmokkeld wel goed !
Uiteindelijk konden we om 22.40 uur boarden en werd er om 23.10 uur vertrokken.
Na een laat avondmaal en een filmpje vallen de mannen uiteindelijk in slaap - Angela slaapt zoals altijd in een vliegtuig niet.
En ziet het nacht en weer dag worden ... boven Wenen krijgt iedereen ontbijt en dan begint het te kriebelen - thuis komt weer in zicht.
Boven de Giethoornse plassen wordt het ook licht boven Nederland en uiteindelijk landen we om 06.23 uur op 1 september.
We moesten erg lang op de bagage wachten,maar konden uiteindelijk de auto halen en met slaperige oogjes en vel mooie herinneringen waren we om 08.58 uur thuis.
Maleisië« : sampai jumpa !
