Voor het eerst sinds de geboorte van onze zoon hebben we een lange trip gepland; Angela heeft ADV -dagen gespaard en aan de meivakantie kunnen koppelen, zodat we 5 weken (!) naar Amerika kunnen.
Via de bieb allerlei boeken en gidsen gelezen en via de goede boekwinkel een Rand McNally wegenatlas gekocht. De kaart van Hildebrand heeft een behoorlijke schaal en geeft ook bezienswaardigheden aan.
Dus: na een kerstvakantie allerlei flex-tarieven en reisorganisaties met elkaar vergeleken te hebben denken we de voor ons goedkoopste manier gevonden te hebben en kunnen we vertrekken op..

29 april 1996

De taxi stond bijzonder vroeg voor de deur: 05.50 uur! Alles ingeladen, inclusief kind met knuffel en om 06.50 door de taxi voor de deur van Schiphol afgezet.

De incheck-bali lag naast die van El-Al, dus zo vroeg al militairen met Uzi's zien rondlopen is wel heel vreemd....Alles verliep vlot, maar het vliegtuig van United was vertraagd dus om 09.40 konden we eindelijk naar Heathrow - waar we het vliegtuig uit konden, crossen met een bus, door de immigratie, ff wachten,weer in de bus, weer crossen over het vliegveld en hetzelfde vliegtuig weer in.........
Pim zag de piloot de flight -check uitvoeren en mocht even een kijkje in de cockpit komen nemen.....
Na een warme maaltijd bleken we boven sneeuw en ijs te vliegen: Quebec.
Boven Chicago hing een dichte mist dus dat werd een hobbelige landing.. en iedereen was behoorlijk ziek... Nadat we op het zeer drukke vliegveld onze koffers hadden en we eindelijk bij de immigratie kwamen konden we alles uitpakken en na een halfuur koffers leegruimen en weer inruimen (handig met een klein kind!) zette de norse man een stempel en konden we met het treintje naar de terminal. En konden nog net onze connnecting-flight uitzwaaien. Dan heb je flink de balen! Anton gebruikte z'n ellebogen om in de rij naar voren te komen en een nieuwe vlucht (17.00 uur) te boeken.
We waren toen zo lang onderweg dat we meteen na het opstijgen in slaap vielen en pas 15 min. voor het landen in Denver wakker werden.
Het uitzicht over de Rockies en Denver is prachtig! Het vliegveld zelf is ook erg mooi !
Om 19.40 uur lagen we uitgeput in het motel in bed - om vervolgens in de nacht klaarwakker te zijn (hoezo, jet-lag?). Gelukkig hadden we nog Sultana's en wat blikjes frisdrank, dus tot het ontbijt was het uit te houden...
Naar het begin

30 april

(Lang leven de koningin!)

Om 09.00 uur Cruise America gebeld en toen was het gauw koffers, kind en knuffel pakken want om 10.00 uur konden we de camper ophalen. Om 11.30 uur reden we met een prachtige, 2 jaar oude camper, het terrein af -recht naar een grote shopping mall. Daar hebben we verschrikkelijk veel ingeslagen en vervolgens reden we via de I-70 Denver uit (Golden - Argo Mining Hill Site - Eisenhouwer tunnel).


Daar zagen we ons eerste Amerikaanse wild: Bighorn Sheep die in de berm en de sneeuw stonden te grazen.
Via de bekende ski-oorden Vail en Aspen doorgereden en uiteindelijk rond 17.45 uur een RV-plaats bij een Best Western gevonden: nog steeds jet-lag...
Na het eten toch maar koffers uitgepakt en onderin de camper gegooid.
Ook de kastjes zijn ingeruimd. Pim ligt heerlijk dwars in zijn bed boven de bestuurderscabine en wij duiken achterin het grote bed.
Naar het begin

1 mei

Iedereen was vanochtend vroeg wakker en na een ontbijt met felgekleurde fruit-loops (big fun voor Pim) getankt en op weg.
Via Eagle en Glypsum naar Glenwood Canyon gereden. Een prachtige weg, met zeer steile wanden en nog even uitwijken voor een gigantisch rotsblok dat midden op de weg lag... Hoezo, vallend gesteente?
Via Parachute en Grand Junction ( prairiehondjes) de grens met Utah overgestoken.

Bij Cisco nemen we scenic route 128 - langs de rivier en vele grote cattle-ranches en prachtige uitzichten (veel foto's en film!).
We wilden eigenlijk naar Moab, maar kwamen een prachtig rv-park langs de rivier tegen, met rondom bergwanden. Anton heeft nog steeds moeite met het tijdsverschil, dus we ploffen hier neer en genieten van het uitzicht, het heerlijke warme weer en de vele adelaars die hier rondzweven. Pim amuseert zich prima met z'n autootjes en kiezeltjes.
Anton filmde nog ff en de tijd van de camera staat nog op Nederlandse tijd: 2 mei....
Naar het begin

2 mei

Vanochtend waren we al weer iets later wakker: 06.45 uur.....
Gelukkig is het mooi weer en warm dus we hebben wel het vakantiegevoel. Op de campground tanks geleegd en watertanks gevuld en bij Moab getankt.
Bij de entrance van Arches National Park bij een zeer vriendelijke ranger een Golden Eagle Pass gekocht: hiermee heb je toegang tot vrijwel alle parken. Een goedkope oplossing als je er meerdere wil bezoeken.
Via een steile slingerweg omhoog en onze ogen uitgekeken naar het landschap dat zo afwisselend en kleurrijk is. En dat alles achter die ene lange rotswand die je langs de I-70 ziet.
Als echte toeristen via de parkhighway langs alle rotsformaties gereden.

Uiteindelijk kwamen we - als tweede bezoeker - bij de parkeerplaats van Wolfe Ranch. Vandaar liep een pittig klimmend pad naar de Delicate Arch.
Dus: zonnebrand op, zonnecaps op, water en mueslirepen in de rugzak, bergschoenen aan en daar gingen we dan.
Pim kon ons behoorlijk bijhouden, al leidden de chipmunks hem wel erg af. De Indian-Paintbrush bloeit in felrode kleuren en staat overal.
Eenmaal bovenaan staan we stil van bewondering: wat een uitzicht. En zo 's morgens vroeg is er helemaal niemand en dan is de wereld wel erg stil .... maar niet lang, want ook hier vliegen de chipmunks je om de oren.
Angela en Pim blijven zitten, Anton loopt door tot onder de prachtige boog.
Naar beneden ging sneller en met de airco aan (ook al is het 10.00 uur,het is al 32 C ) reden we naar de rotsformaties van Sand Dune Arch, waar Pim heerlijk in het zand heeft gespeeld en we tijd voor koffie hadden. Dan merk je dat een camper voordelen heeft.
Op de terugweg bij Double Arch nog een korte wandeling gemaakt, waar bij we behoorlijk wat hagedissen omver liepen.
 
Pim erachter aan !
Via Monticello doorgereden naar Blanding en een enigszins rommelige camping gevonden. Iedereen was warm en moe, dus dat werd het toch maar voor vandaag.
Na een licht avondmaal lag iedereen bruinverbrand en voldaan erin.
Naar het begin

3 mei

Na een bijzonder snotterig nachtje van Pim werd ie vanmorgen toch vrolijk wakker - ook al was het 06.15 uur.
Zodoende waren we weer vroeg op weg. 
Via weg 95 naar Navajo Natural Bridges gerden: via korte wandelpaden konden we tot onder de grote boog van Owachomobridge komen. Daar het al lange tijd heet is, is het waterpeil laag en kunnen we behoorlijk ver lopen.
Via weg 95 namen we zijweg 261 - een weg die we niet hadden willen missen maar met deze camper eigenlijk niet aan te raden was...
De omgeving was schitterend en we moesten zelfs stoppen voor heuse cowboys die met een grote kudde de weg overstaken. Dit tot groot plezier van Pim. Na het maken van foto's konden we doorrijden.
De laatste 11 mijl bestond uit gravel met wasborden en na een laatse haakse bocht wham! Bleken we zeer hoog te staan,want beneden ons lag Monument Valley ! Alleen liep de weg hier langs de bergwand met zeer veel haakse bochten,die we met onze C25 maar net en nauw konden nemen.... Maar ja, anders hadden we meer dan 100 mijl moeten omrijden... In 3 mijl daalden we 1100 feet...
Uiteindelijk kwamen we op de bodem van de vallei en via Mexican Hat Monument Valley konden we er dwars door heen. 

Ergens halverwege hebben we de camper aan de kant gezet en spaghetti gemaakt. Wat een maaltijd: lekker, warm en een fantastisch uitzicht.
Doorgereden naar Kayenta - wat een troep! Daarna duidelijk door het reservaat verder gereden en om 16.45 uur de camper in Tuba-city neergezet. Van alle luxe voorzien, nette doucheruimtes en wasmachines. Pim speelt al gauw buiten en vindt weer steentjes. Er gaat behoorlijk wat zonnebrand doorheen.
Van een heerlijke zomeravond genoten en de eerste was al gedaan (toch een beetje thuisgevoel).
Pim blijft een beetje hangerig en verhoging houden - we zullen er toch nog meer vocht in moeten gieten ook al wil ie zelf niet.
Naar het begin

4 mei

Na een heerlijk nachtje en ontbijt ff naar Nederland gebeld en daarna op weg. Via de 260 -89 - 64 naar de Grand Canyon gereden.
Via de Eastrim naar Desert View gereden. En de rest van de dag ons vergaapt aan dit geweldige natuurspektakel.
Ongelooflijk! Zelfs met de camera is het nog moeilijk om diepte en overspanning duidelijk in beeld te krijgen. 

Via The Village naar het rv-park gereden. Bij inchecken blijkt dat ze hier niet aan saving-daylight-time doen. Het was dus 13.00 uur i.p.v. 14.00 uur.
Na heerlijk relaxen en genieten van alle indrukken naar Yavapai lodge gerden waar we hebben gegeten. Genoten van de zonsondergang boven de canyon en met een immens gevoel ging iedereen er op tijd in. Zoveel indrukken en zoveel buitenlucht..
Naar het begin

5 mei

Na een diepe nachtrust vroeg wakker en om 08.30 uur in de warmte naar Hermit's Rest gereden en via allerlei uitzicht punten rustig weer terug. Om 11.00 uur was het al weer heet - de airco is zalig !

Via het volgende deel langs de rim terug naar het visitor center. Aangezien het eind van de ochtend is besloten we uit te checken en via de 89 bij Cedar Ridge de 89a opgereden - hier zijn we een heel stuk langs de Vermillion Cliffs opgereden. Via het Kaibats national Forrest reden we langs een deel van de noordrim van de Grand CanyonVia een prachtige weg de heuvel over en een kort praatje gevoerd met officer Singer van de Arizona State Police Pim mocht een kijkje in z'n auto nemen en werd omgedoopt tot deputy met een heuse (plastic) ster! 
Glimmend van trots zat ie de rest van de dag met ster in de camper...
Rond 16.30 uur waren we in Kanab Nee, maak dat 17.30 uur want we zitten hier in Utah en die hebben wel wintertijd... we stoppen er maar mee ....
Pim genoot van de speeltuin op de camping en van McDonalds in de buurt. Het is vroeg in het seizoen want er zijn nog niet veel kampeerders en zeker niet met kinderen...
We genieten van wederom een warme avond.
Naar het begin

6 mei

Wederom een vroege ochtend en na het gebruikelijke ochtendgedoe eerst tanken: tankdop gescheurd. Gelukkig hadden ze snel een nieuwe voor ons en om 10.15 waren we op pad.
Langs de prachtige Coral Pink Sanddunes omhoog via de 89. 

Daarna via weg 12 de Red Canyon in: prachtig !
Via weg 63 reden we Bryce Canyon National Park in. Bij het visitor -center informatie gehaald en om 12.30 uur reden we de camping van Sunset Point op. Een heerlijk plekje gevonden onder de dennenbomen.
Pim speelde al gauw met z'n autootjes temidden van de eekhoorns en na een lunch reden we naar Rainbow Point en via allerlei uitzichtpunten en prachtige uitzichten reden we terug.
Tijd voor een bbq - we moeten toch wachten op de sunset... 
Na het eten terug naar Sunset Point. Het is niet te beschrijven hoe mooi alles eruit ziet bij zonsondergang. Zelf kijken is een must !
Bij terugkomst wilde Pim tekenen en voor het eerst zien we mens-figuren verschijnen; hij probeert ons echt na te tekenen.

Morgenochtend willen we heel vroeg naar Sunrise Point.
Naar het begin

7 mei

Zodoende ging de wekker vanochtend vroeg maar we hebben genoten van een prachtige zonsopkomst - het licht schuift langzaam over de rotsformaties en alles verandert van kleur en vorm...

Bij terugkomst ontbeten, wassen, dumpen en water innemen en zodoende om 09.15 uur weer op weg via de 12 - 89 south naar Mount Carmel Junction. Via de 9 west naar Zion gereden .En daar troffen we weer een compleet ander landschap aan. Na de entrancefee kunnen we de tunnel door - moet afgezet worden i.v.m. de breedte van de camper - en zo reden we Zion letterlijk binnen: omgeven door hoge bergwanden rijd je langs de rivier het park in. 

Het is hier bloed- en bloedheet. Gelukkig leren we wat first come, first serve inhoudt en zoeken we eerst een plekje op de campground voor we iets gaan doen. Gelukkig is er een ruime plek onder de bomen - schaduw!
Pim is de hele ochtend aan de dunne en slaapt nu (warmte?) en na z'n slaapje lopen we op het gemak naar het visitor center. Het is erg heet en binnen heerlijk koel. 
Via de rivier lopen we terug. Pim blijft aan de dunne,maar is wel vrolijk. We geven hem nu zakjes ORS en houden hem zoveel mogelijk in de schaduw.
Als er even later reeën de camping oplopen en voor de camper rustig gras gaan lopen knagen is ie niet meer te houden.
Morgen willen we naar Emerald Pod en Weeping Rock.
Naar het begin

8 mei

Vanochtend heeft iedereen uitgeslapen - dit keer niet zo vroeg wakker van de zon want het park ligt tussen steile hoge bergwanden en de zon komt hier dus nog niet zo vroeg ...
Langs de Virginriver naar het visitor lodge gereden en het wandelpad naar de Lower Emeraldpool genomen. Langs en op het pad krieolt het van de beesten: vlinders, rupen, hagedissen en zelfs een kolibri. Op de terugweg wilde Pim een grote regenworm pakken die op een rotsrichel lag. Gelukkig hadden we z'n hand nog net op tijd vast, want het was een diamondback-rattlesnake die in het zonnetje lag op te warmen...
Vanaf Zion Lodge mogen er geen auto's het park in dus we stappen braaf in het trammetje om naar Sinewavatempel te gaan.
Onderweg kregen we via een bandje informatie mee - wel toeristisch, maar ook nuttig.
Bij Weeping Rock zijn we uitgestapt en genoten van dit bijzondere spektakel. Bovendien is het hier wat koeler en schaduwrijker. 

Pim is zo moe dat ie op schoot bij Anton met z'n duim in slaap valt.
Daarna weer het volgende treintje in gestapt en zo verder naar The Great White Throne. Van hieruit liep een wandelpad de canyon in,maar met Pim vinden we dit nog niet verantwoord. De ORS heeft wonderen gedaan maar met dit warme weer willen we niet overdrijven.
Bij Zion Lodge teruggekomen hadden we flinke trek en een all-american lunch met fries and hotdogs ging er dan ook in.
Via de Court of the Patriarchs naar Springdale gereden om inkopen te doen - maar weer bbq vanavond.....
Naar het begin

9 mei

Vanochtend was iedereen weer vlot en om 08.35 uur reden we al weer weg.
We krijgen nu ook een aardig beeld van wat de eerste pioniers moeten hebben gezien.
Via Virgin - Hurricane - Washington over de I-15 naar St.George gereden waar we in Red Cliff Mall boodschappen hebben gedaan.
Om 11.20 uur reden we van Utah Arizona weer binnen en om 11.50 uur reden we Nevada binnen - de klok hebben we maar niet aangeraakt voor dit korte stukje....
Het landschap is hier weer totaal anders: vlak, veel cactussen, bergen op de achtergrond en bloedheet.
Het plaatsje Mesquite doet vreemd aan: luxe huizen,groene gras-en golfvelden en verder woestijn.

Bij Glendale reden we de 169 op richting Valley of Fire.
In Overton zat een bank voor de broodnodige cash-dollars en om 13.00 uur reden we Valley of Fire State Park binnen - het was de moeite van het omrijden meer dan waard. En wat waren we blij met de flessen water die we massaal hebben ingekocht : na een korte trail naar rotstekeningen waren we de man 1½ l kwijt.......Pim moet constant een natte cap van ons op z'n hoofd en veel drinken.
Via Elephant Rock - The Cabins - The Seven Sisters naar het visitor center gereden en de prachtige weg naar de White Domes genomen.
Via Rainbow Vista naar Petroglyph Canyon gereden de Beehives bezocht (heel apart !) Via de I-15 naar Las Vegas gereden - midden in de woestijn liggend is het bij daglicht een zeer saaie stad....
Bij Circus Circus de rv neergezet; dit is het enige casino waar je met kinderen naar binnen mag. 

De plekken zelf zijn zeer saai : het is gewoon een grote betonnen parkeerplaats met parkeervakken - voor elke rv een vak .....
Het is ook hier bloedheet; de airco draait volop !
Toen de schemering eenmaal inviel ( mooie zonsondergang in de woestijn!) en de lampjes aangingen zagen we het Las Vegas waar we voor gekomen zijn. De drukte, de kleuren,het lawaai,al die mensen, de schitterende gebouwen en zelfs op de toiletten kun je nog bingo spelen!
In het restaurant van Circus Circus met z'n allen heerlijk en spotgoedkoop gegeten; zelfs aan je tafeltje kun je meedoen met de bingo en alles wat speelt ...
Daarna mocht Pim van alles doen in het kindercasino en hadden wij de kans het casino van binnen te bekijken. Onvoorstelbaar - alles draait om het gokken.
Rond 21.30 uur een flinke wandeltocht over The Strip gemaakt.We hebben zelfs een gokje gewaagd een superauto te winnen : gewoon aansluiten in de rij, aan de arm van de bandiet draaien - gratis ! - en hopen dat je prijs hebt. Helaas..En overal hoor je het rinkelen, flitsen, fluiten en zie je lampen flikkeren....Pim ging om 22.00 uur uitgeput naar bed. Angela dook erin met een boek en Anton ging een gokje wagen ...
Naar het begin

10 mei

... maar is helaas niet als miljonair teruggekomen.
Vanochtend op tijd er uit en om 07.55 uur reden we met een volle tank weer weg - en het was al weer 27 C!
We reden richting de Mojavewoestijn en buiten was het ook heet want de lucht die de camper binnen werd geblazen was ook warm.
Het is wel een saaie weg: recht, vlak woestijn en veel cactussen.
Bij Baker hebben we 's werelds grootste thermometer gezien en de temperatuur om 10.00 uur 's morgens is al enorm ...
Kort daarna reden we per ongeluk recht op de Ghosttown of Calico aan: 

een enorm openluchtmuseum in de gedaante van een wildwest stadje uit de vorige eeuw...
Desondanks het hoge toeristische gehalte toch genoten van het hele spektakel en een poster laten maken van Pim als meest gezochte misdadiger...
Via de 15 naar Devore - Corona - de 91 richting Anaheim gereden en we reden tot onze stomme verbazing rechtstreeks naar het rv-park van Disney.
De camping ziet er keurig uit, met een heerlijk groot zwembad, een goede speeltuin en een filmroom.
Na het afkoelen in het zwembad dook Pim achter een Disneyfilm en konden wij even de was doen. Via de receptie hoorden we dat we bij het Disneyland hotel toegangstickets kunnen kopen en van daar uit met de monorail zo het park in kunnen. Vanavond dus vroeg er in .....
Naar het begin

11 mei

Iederen had er vandaag veel zin dus om 0745 uur stonden we met rugzak,water, zonnebrand, geld, kind en knuffel bij het Disneyhotel om tickets te kopen.
Om 08.15 uur zaten we in de eerste attractie van de dag: de Matterhorn. En voor Pim tevens de laatste: het ging zo hard en er stond zo'n groot monster in dat ie het op een bléren zette en de hele dag geen attractie meer in durfde. Briljante actie van onszelf.....
Om 09.30 uur waren we in Mickey's Town: 

Pim in de auto van Mickey, op het luchtkussen in de tuin van Goofy en ... een echte ontmoeting met Mickey - weliswaar in groepjes naar binnen, maar toch..het was de glimlach en pret van Pim meer dan waard! Daarna tijd voor koffie en de rest van de dag door een bloedheet park dwalen.
Rond het middaguur denderde de Lion King parade door de Main Street -voor Pim een sensatie want hij vindt de film geweldig!

Water was zo op, dus overgaan op de frisdrank. Dat is hier niet zo'n probleem, want wat zij een coca-cola small noemen is bij ons een literfles....
Verder ging het door New Orleans, Frontierland en met een piratenboot over de lagune: heerlijk koel met dit weer.. En Pim maar ijsjes eten en wij sloten water naar binnen gooien.
Rond 18.00 uur zaten we in het Mexicaanse deel en zochten heerlijke taco's. Daar raakten we aan de praat met een Amerikaan - ook met kleine kinderen. Die vertelde dat er om 21.00 uur een prachtige show a la Fantasia op de lagune zou plaatsvinden. We zagen er al mensen heen gaan. Dus: met extra flessen drinken wij ook een plek vooraan bij de hekjes en wachten tot het donker - en koeler- wordt.
Wij hebben genoeg aanspraak en Pim valt zelfs met duim, op z'n buik, met opgetrokken knieën op de stenen in slaap!!

We laten hem rustig liggen...
Om 21.00 uur begon het spektakel en we vonden het 't wachten meer dan waard: laserbeelden op waterschermen, boten, drijvende pontons, figuren, kapitein Haak enz.enz..... overal was wel iets te zien en te horen....
Daarna in vol galop met z'n allen naar de Main Street waar de electrische lampjes parade zou plaatsvinden. Ook dit is weer echt Amerikaans: veel wagens, veel personen en veel lampjes !

We vonden het toen welletjes en gingen terug met monorail en shuttlebusje naar de camping waar we om 23.30 uur voldaan in bed lagen - Pim met z'n Mickeymouse oren nog op ....
Naar het begin

12 mei

( moederdag, jaja)

Vanmorgen was iedereen laat wakker en behoorlijk stijf van al dat geslenter. 
De rest van de dag hebben we rondgespetterd in het zwembad - met t-shirt aan want de zon is genadeloos !
's Avonds simpel gegeten, gekletst met de buurtjes, wasje gedaan, camper wat opgeruimd,boodschappen geinventariseerd en vooral veel body-lotion verbruikt....
Naar het begin

13 mei

Om 08.00 uur vanmorgen aangereden en bij de eerste de beste mall inkopen gedaan en om 09.30 uur ons in de ochtendspits van L.A. gestort. Wat een drukke, chaotische stad... Uiteindelijk kwamen we op Hollywood Boulevard en bij het Chinese theater, maar we konden de camper nergens kwijt dus reden we over Sunset Boulevard en Highland Avenue verder.
Bij Topanga gingen we de Santa Monicaheuvels in - wat een schitterende villa's op de meest vreemde plekken liggen daar.
Aan het eind van de weg reden we letterlijk recht op de oceaan af : Malibu.
Op het strand aldaar een boterham gegeten, van de zee, pelikanen en mooie huizen genoten en vooral: het koele windje van zee.
Via Goleta - Gaviota - Buellton - Los Alamos - Santa Maria de kustweg genomen. Prachtige uitzichten en vergezichten. De Coastal Highway is de moeite van het langzamer vooruit gaan meer dan waard.
Door het vele verkeer de tijd om de vele citrusboomgaarden en aardbeienvelden te bekijken.
Via San Louis Obispo weer verder over de Highway 1. 

Via Morro Bay kwamen we bij San Simeon State Park waar de campground zeer fraai gelegen is. De camper was snel neergezet en zo genoten we van een schitterende zonsondergang en spelende otters in de kelp.
Via de creek naar het strand gewandeld en onderweg reusachtige dennenappels tegengekomen. Pim heeft de grootste uitgezocht en vol trots naast z'n slapzak gelegd. Hoe krijgen we het ding mee....
Naar het begin

14 mei

De mist die gisteravond binnentrok hangt er nog steeds,vandaar dat we het eerste stuk van Highway 1 in de mist rijden. 
 
De weg gaat op een gegeven moment behoorlijk de hoogte in en dan rijden we plotseling in de zon - met de mist onder ons en de zee nog dieper weg ... ademloos hebben we van het schouwspel genoten (veel foto's!) en zagen zo de zon gauw doorbreken en de uitzichten zijn schitterend!
Net voor Big Sur kwamen we café Nepenthe tegen: een vlonderterras op de kliffen en een gigantisch mooi uitzicht over de Pacific. Tijd voor koffie en ontspanning.....
Daarna via Big Sur naar Carmel en Monterey. De 17 mile drive is leuk, maar al die geriatrische golfers die de weg oversteken vinden we niks....
De zeeleeuwen bij Birds Rock bekoren ons meer, evenals de vele chipmunks die er rondspringen.
Langs Cannery Row - Salinas - Hollister - Los Banos - Merced - Mariposa richting Yosemite gereden.
Rond 18.30 uur kwamen we op een prachtige camping en staan nu op een plekje tussen de dennebomen, complete met spechten en eekhoorns.
Om 23.00 uur liggen we er voldaan in.
Naar het begin

15 mei

Langs de Merced rivier naar Yosemite Village gereden - waar de campground overvol zit. 

We moeten dus uitwijken naar een van de campgrounds verderop. We besluiten op weg daar naar toe maar e.e.a. te bekijken.
Eenmaal op de campground een mooi plaatsje en ook hier veel waarschuwingsbordjes voor etenzoekende beren. We moeten er goed op letten. Pim kan dus ook niet zomaar het struikgewas inlopen of eten laten slingeren. De boetes die je er voor kunt krijgen liegen er niet om. Nu hebben we ook foto's in het visitor center gezien van de schade die beren aan auto's en rv's hebben aangericht..
Pim was ondertussen in slaap gevallen dus hadden wij tijd om foto's bij te werken en te lezen.
De rest van de middag hebben we gebruikt om in de miezer het park te bekijken. De weg naar Mono Lake is dicht - dat is wel balen !

De terugweg was wat complex omdat er rotsblokken en puin de weg op waren gerold en de bewolking hinh erg laag... Maar goed, we staan prachtig,met een ver uitzicht op de bruisende waterval. Ondertussen tikt de regen lustig op het dak. Pim pakt zijn kleurtjes...en wij de kaart en onze planning nu Mono Lake geen optie is.
Anton belt nog even naar het visitor center van Yellowstone - om een plekje te reserveren. Daar moesten ze erg lachen,want normal people reserveren een jaar van tevoren... Gelukkig hebben ze voor onwetende toeristen zoals wij altijd wel een plekje....
Naar het begin

16 mei

Toen we vanochtend wakker werden regende het nog en lag er overal flink wat puin.Toen we wegreden richting village werd het alleen maar erger en de weg naar the village was zelfs afgesloten. We horen van een behulpzame ranger dat 's nachts alle mensen uit the village zijn geëvacueerd vanwege de overstromingen... Wij waren dus uiteindelijk wel blij met onze hooggelegen en veraf gelegen kampeerplek.
Via de 120 reden we met regen verder.
Onderweg kwamen we veel borden met flooded en slide area tegen.
Bij Chinese camp was de weg zelfs overstroomd en bij Sonora konden wij ook door het water ...

De weg van Groveland naar Chinese Camp is erg mooi; de Old Priest Road was langmet diverse haarspeldbochten maar het uitzicht hier is wauw!
Van Sonora - Angels Canyon naar Jackson gereden - een leuk plaatsje.
Bij de plaatselijke sportzaak in de uitverkoop Nikes gekocht en via weg 88 naar Lake Tahoe gereden.
Een fantastische weg! Overal lag nog sneeuw - de Carsonpass was open en wij er dus over heen.
Om 16.00 uur waren we in Lake Tahoe waar we een schitterende camping troffen. We zagen hier onze eerste blue stellar jay's .
Aan de overkant zit een enorme blokhut waar ze pizza's zo groot als karrenwielen verkopen. We hebben dus ook al eten voor morgen ....
Naar het begin

17 mei

Om 09.15 u vanochtend al op weg en we waren net goed onderweg of we kwamen een enorme outlet tegen. Dat werd goedkoop t-shirts en spijkerbroeken kopen. De olie van de camper moest ververst dus bij Pete's Lilly garage neer gezet. Na een half uurtje en gezellige klets konden we weer verder. Na boodschappen bij de Safeway te hebben gedaan (wat een assortiment) waren we echt op weg.

Om 13.55 u passeerden we de grens met Nevada en via weg 50 reden we naar Carson. Letterlijk Car-son want wat worden daar veel auto's te koop aangeboden! Bij Carson gingen we de east 50 op - een lange kaarsrechte weg door de heuvels. En waaien! Uiteindelijk waren we om 16.30 u op de campground in Fallon: veel wind,maar zonnig. Via de local newspapers lazen we over het noodweer in Yosemite en omgeving.
Pim kreeg aansprak met de buurtjes en hield er een leuke pin aan over voor op z'n jasje. Wij raken met hen aan de praat ; het is een onderwijzersechtpaar dat het hele jaar met de rv rondtrekt, het mooie weer achterna.
Naar het begin

18 mei

Anton was vroeg wakker en zorgde voor ontbijt en een krantje; de overstromingen halen ons in: de Lahontandam waar we gisteren over reden is nu ook overstroomd. Wij gaan weer vrolijk verder.
We reden over de 50 richting de Sand Mountain waar ze met kleine autootjes aan het racen zijn. Verder was het inderdaad de loneliest road of the USA: alleen maar een uitgestrekte vlakte. Maar: op een gegeven moment zien we een kleine houten keet met 2 grote trucks op de parkeerplaats en een groot bord Girls ! Girls ! Girls ! De wallen van de Americain Plaines......
Verder was de omgeving wel heel mooi. New Pass Summit viel mee, omdat we al zo hoog zaten... Her en der stonden bordjes met Pony-express. Dan zie je de heren toch wel in een ander daglicht.
Bij Austin was het een grote troep, maar de weg erna naar Eureka was erg mooi.
Eureka zelf was iets heel aparts; je waant je zo in het wilde westen van de vorige eeuw.

Via weg 278 naar Carlin en Elko. De camping daar vonden we helemaal niks dus reden we nog ff door naar Wells. Ook niet alles,maar beter dan Elko...
Naar het begin

19 mei

Dat bleek ook vannacht: de goederenspoorbaan loopt vlak langs de camping... Maar goed, we zijn opgewekt en vroeg wakker dus we rijden al gauw weer aan.
Via weg 93 en wat sneeuw reden we richting Jackpot en om 10.15 uur werd het 11.15 uur: we gaan weer een staatsgrens en tijdsgrens over...
Daarna doorgereden naar Twin Falls waar we in een grote shoppingmaal uitgebreid inkopen konden doen. Pim zat zich wat te vervelen en de prijzen in de speelgoedwinkel vielen mee dus we hebben een gameboy voor hem gekocht. Apetrots ziet ie in z'n vaste stoel achter ons te spelen....
Na een verrassingsmaal bij de lokale McDonalds (in dezelfde mall) reden we via de Snake-river door naar Soshone (indianenreservaat) en via weg 26/93 naar Carey gereden.

Om 16.15 u waren we in Craters of the Moon National Parks - de moeite van het bezoeken waard!! Niet denken dat ze asfalt langs de weg hebben gestort; dat blijkt de lava te zijn.
De campingplaatsen staan gewoon midden in de lava-fields en zo natuurlijk en mooi hebben we nog nooit gestaan ! Toen we gingen lopen kregen we een flinke sneeuwbui om onze oren,maar dat maakte het nog mooier!The Devils Orchard doet z'n naam eer aan..

Om 18.00 u waren we terug en nu ging niet de airco maar de kachel aan en een extra deken op de slaapzak.
Naar het begin

20 mei

Vanochtend lag er overal een dun laagje ijs en de zon kwam net op : de lava ziet er schitterend uit. Anton is voor het ontbijt al met de camera in de weer.

Om 08.20 u reden we weer aan en de Big Southern Butte lag volop in de zon. Via Arco naar Butte en de 22 en 33 op - met jawel: een enorme kernreactor in het prachtige landschap.....
Plotseling liep er een kudde van zo'n 8 Pronghorns deels de weg op. Wat een prachtige beesten!
Daarna doorgereden naar Rexburg en via de 20 richting Yellowstone.
Ook dit was een prachtige weg: je komt aanrijden over een vlakte, je ziet in de verte een paar heuvels, de weg er doorheen is bomenrijk en plotseling gaat de weg haaks de hoek om en wham! Ligt er een prachtig uitzicht voor je dat niet eerder zichtbaar was: besneeuwde pieken van de Rockies - en het sneeuwde onderweg !

Via de grens Idaho - Montana de west-entrance van Yellowstone in. En dan meteen op je eerste kudde bizons rijden: in wintervacht en met jong. Wat zijn die beesten toch groot. En maar filmen en fotograferen..
Eenmaal op de schitterend gelegen camping een plek aan de rivier en tussen de dennenbomen. Ook hier weer bordjes voor de beren - die net ontwaken en dus door de honger gevaarlijk kunnen zijn en .. voor de bizons.
We besloten na een warme lunch naar het visitor-center te rijden. Onderweg reden we langs de Gibbonrivier en kwamen we bij de Fireholerivier en de Fountain Paint Pot.Het wandelpad leidt langs naar rotte eieren stinkende modderpoelen. Even verderop lopen bizons te grazen .. schitterend.

Bij aankomst bleek dat de Old Faithful net gespoten had.Dus hebben we binnen vel informatie gehaald, filmpje gekeken en in de General Store leuke inkopen gedaan (sweaters en t-shirts). Angela vond er zelfs een door de auteurs gesigneerd exemplaar van een boek uit een serie die ze spaart. In de tussentijd had het flink gesneeuwd maar toen we richting Old Faithful liepen werd de lucht stralend blauw en kwam de zon door. Zo zaten we heerlijk in het zonnetje met de camera in de aanslag tot het spektakel begon.
Rond 19.00 u waren we terug bij de camper en na een warm maaltje de extra slaapzakken op het bed gegooid, want het wordt vannacht -4C
En dan valt nu de 12-volt in de camper uit ....
Naar het begin

21 mei

Anton was vanochtend vroeg wakker omdat de camper heen en weer ging: bij nadere inspectie bleek dat een bizon last van zijn wintervacht had en zich heerlijk tegen onze camper stond te schuren....Gelukkig geen schade.. het beest sjokte op z'n dooie gemak het terrein weer af...
Na het maken van foto's kwam hij de camphost tegen. Die waarschuwde een ranger en deze verwees ons naar een garage bij de Old Faithfullodge.Daar konden ze ons niet helpen, dus Cruise bellen. Die verwees ons naar Jackson of naar Cody: allebei 140 mijl rijden. Dus na overleg met Cruise besloten dat we volledig op de generator draaien en zodra we in Jackson zijn daar naar de garage. Anton belde de garage daar en daar worden we over 3 dagen om 13.00 u verwacht.

Daarna nog wat trails gelopen met een wakend oog op ontwakende beren en via het Black Sand Basin, Biscuit Basin en Midway Geyser Basin terug gereden en onderweg nog coyotes in de sneeuw gezien.
Van daar uit naar west Yellowstone om te tanken want de generator draait op benzine. Zullen ze vannacht blij zijn met ons.
Fotorol nr. 10 is nu ook vol en we beginnen aan nummer 11 - en we moeten nog 10 dagen...
Naar het begin

22 mei

Gelukkig viel het gisteren mee met de kou. Vannacht dan ook heerlijk geslapen. De camphost kwam vragen of alles was gelukt - heel attent!
Om 09.00 u waren we op weg richting Norris.De eerste 14 mijl waren slecht, maar de omgeving was prachtig. Langs de Gibbonriver en de Gibbonfalls gereden. Daarna richting noord en voor het eerst een eland gezien.
Bij Mammoth Hot Springs de trail gelopen. Minnerva Terrace is inderdaad mooi,maar we vonden het toch tegenvallen.
Daarna naar de north entrance gereden en de poort van 1872 op de kiek gezet.Daarna naar Canyon Village gereden waar alles nog dicht was. Dus weer terug naar de campground en met Pim hout voor een vuur gezocht. Dat brandde snel en Pim vetrok met twee New Yorkse buurjongetjes om te voetballen - jongetjes....
Naar het begin

23 mei

Iedereen weer vroeg wakker en na alle opstartrituelen weer vroeg op weg. Bij Canyon Village gingen we r.a. naar Fishing Bridge een schitterende weg. Sulphur Cauldron doet zijn naam eer aan: een grote stinkende heksenketel.... De campground in Fishing Bridge had volledige hook-up en wasmachines dus dat was gauw bekeken. De sneeuw ligt hier behoorlijk hoog, maar het is mooi weer , dus.... waar kun je nou in mei nog sneeuwballen gooien? Bij ons nog niet eens met de kerst...
Pim deed een middagdutje en Angela de noodzakelijke was. Toen we daarna weer iets wilden ondernemen bleek de garage naast de campground net open en .. de monteur daar wilde wel even kijken naar ons euvel. En: hij vond het probleem: een circuit-break. Dus: nieuwe zekering er in gezet en: alles doet het weer!! 

Dolgelukkig konden we verder toeren.
Yellowstone Lake ligt helemaal dicht met ijs en er ligt een dik pak sneeuw: prachtige foto's. Ook hier weer coyotes gezien.
Terug op de camping op het gemak gegeten - Pim wordt steeds handiger op z'n gameboy en wij pakken een boek. Zalig zo'n vakantie!
Toen Pim op bed lag hebben we de route weer aangepast - we hoeven nu immers niet naar Jackson.. Daarom rijden we morgen naar Grand Teton.
Naar het begin

24 mei

Vanochtend lag de sneeuw tot het dak... maar we konden zonder problemen weg.
Vanuit Fishing Bridge langs Yellowstone Lake gerden en via Lewis Lake de Continental Divide gepasseerd.
Bij Lewis Lake door de sneeuw gebanjerd en de falls bekeken. Daarna via de John D Rockefeller jr Memorial Parkway verder gereden en in Flagg Ranch warme koffie gehaald.
En zo reden we rustig Grand Teton National Park binnen met de Tetons vol sneeuw en het prachtige Jackson Lake aan de voet - zo strak als een spiegel.....
 
Via Colter Bay en Jackson Lake Junction naar Signal Mountain gereden waar we in ons uppie aan het meer een plekje vonden. De pelikanen dobberen lustig rond..
Snel registreren en een boterham eten en vervolgens de omgeving bekijken.
Bij Moose bezochten we het visitor center en via Blacktail Ponds en Glacier View naar Teton Point gerden. Net na Cunningham Pass zagen we een eland bij een klein meertje. Gauw filmen en fotograferen.
Met en krantje weer terug richting campground en genoten van de rust, het uitzicht en het vakantiegevoel.
Naar het begin

25 mei

Pim lag vanochtend nog lekker te slapen toen wij om 05.45 uur aan reden: de Tetons bij zonsopkomst.....En het was adembenemend. 
 
De blauwe lucht, het aparte licht, het meer spiegelglad, ganzen die overvliegen..., mule-deer die grazen en een eland in de berm.
Via weg 26/287 richting Dubois; bij Togwotee Pas was het ff opppassen: de weg was er glad, het sneeuwde en de weg was steil.
Hier stonden geen bordjes meer met wild crossing maar bordjes met snowscooters crossing.
Om 08.00 u waren we in Dubois waar we in de keuken bij iemand (restaurantje!) heerlijk hebben ontbeten - met 2 cowboys die prikkeldraad aan het controleren waren geweest. Via Wind River reservation naar Fort Washakie en via wat speurwerk en achterafweggetjes eindelijk het graf van Sacajawea gevonden. Heel eenvoudig, maar des te indrukwekkender als je het boek over haar gelezen hebt. Zo'n sterke onafhankelijke vrouw die met wildvreemde mannen door de canyon trekt... Via Lander en weg 287 de oregon Trail en Mormon Trail genomen. Door de immer vallende regen niet veel gezien van dit pionierslandschap...
In Saratoga vonden we het welletjes ook al stelde de camping niet veel voor. Maar we zijn moe na vanochtend en het is maar voor 1 nacht..
Naar het begin

26 mei

Het was vanochtend even droog maar al gauw viel de regen weer.
Via Riverside en de 125 naar Walden door de Rockies.
Door het Arapaho Wildlife Refuge en Forrest over de Willow Creek Pass.

Daar kruisten we wederom de Continental Divide.
Bij Granby de 34 north genomen en de trailridge road opgereden bij Kewunchee Visitor Center.
Om 13.30 waren we op de campground in Timber Creek - het is hier zo woest en mooi dat we hier vannacht blijven.
De sneeuw komt regelmatig voorbij maar de vriezer zit nog aardig vol, dus Anton en Pim verslepen een picknickbank boven de vaste bbq en zo staan we midden in een snowblizzard in de Rockies te bbq...! De rang er die voorbij komt kan er wel om lachen en wenst ons een prettige maaltijd.
Het is wederom erg koud dus na het opruimen ligt iedereen diep in z'n warme slaapzak.
Naar het begin

27 mei

Vandaag is het Memorial Day.
Anton heeft vanochtend United gebeld om de terugvlucht te bevestigen, maar we rijden nu eerst via Granby - Silver Creek _ Fabernash -Winterpark - Berthoudpass waar de sneeuwscooters ons links en rechts voorbij vliegen en we met 6% hellingen sneeuw en ijs naar bededen gaan. O ja, er staan ook nog bordjes met danger - avalanche. Het is verdorie eind mei ...
Eenmaal op de I-70 lag er geen sneeuw meer en was alles groen.
Bij Idaho Springs weer omhoog naar .... Nederland.

Een schattig klein plaatsje wat vanwege de naam al het bezoeken waard is. Na er rondgelopen te hebben en wat souveniers te hebben gekocht gingen we verder richting Golden waar we het graf en museum van Buffalo Bill hebben bezocht - de moeite waard om te bezoeken.
Daarna doorgereden naar de campground in Golden - zeer luxe, groot en vlak bij Denver.
Na het avondeten de laatste was gedaan en gekeken naar wat we morgen gan doen.
Naar het begin

28 mei

Na het ontbijt de rugzak en camera gepakt en in een rechte lijn naar Denver downtown gereden waar we zonder veel zoeken het Childrens Museum vonden en Pim de ochtend van z'n leven had. Hier mag je alles aanraken en uitvoeren.
In de namiddag naar downtown gereden, wat rondgewandeld, maar we vonden het niet zo. In een grote mall bij allerlei eetstalletjes lekker Vietnamees gegeten en daarna op de terugweg de camper een goede wasbeurt gegeven. Na het avondeten de camper van binnen opgeruimd en schoongemaakt en alles ingepakt.
We lagen er op tijd in 
Naar het begin

29 mei

en genoten vanochtend van en echt Amerikaans ontbijt bij de overbuurtjes die uit Florida komen. We hadden gisteravond nog gezellige aanspraak en zij nodigden ons uit. Na een heerlijk ontspannen ontbijt moesten we toch echt naar Cruise om onze home in te leveren.
Wat er dan nog allemaal aan bagage uit komt ...

We schaamden ons toen ze ons afzetten bij het hotel : marmer, kroonluchters, pluche .. en wij met onze zooi en sandalen.... Dus heel gauw naar de kamer op de 7e waar we een fraai uitzicht over Denver hadden.
Pim zat al gauw voor de Amerikaanse Sesamestreet en wij ruimden nog wat op.
Daarna namen we een taxi naar het citypark en tot grote vreugde van Pim gingen we naar de Denver Zoo - heel erg leuk. Vooral de roofvogelshow.
Eenmaal terug op de kamer heel decadent de roomservice gebeld en voor de laatste keer de spullen ingepakt.
Morgen gaan we terug...
Naar het begin

30 mei

Vanochtend al om 06.00 u wakker en om 07.30 met de shuttle naar het vliegveld gebracht. Aangezien we er zo vroeg waren konden we een vlucht eerder mee !
Zodoende zaten we al om 08.50 u in het vliegtuig richting Washington waar we net na het middaguur landen.
We schoven gauw een McDonalds binnen en na inchecken vertrokken we om 18.00 u richting Europa.
Ter hoogte van Engeland vlogen we de zonsopgang tegemoet en om 07.10 uur waren we op Schiphol.
Koffers en douane waren zo geregeld en de treintaxi uit Bleiswijk kwam ons weer ophalen.
Om kwart over 10 reden we de eigen straat weer in en na een korte begroeting van de diverse buurtjes zaten we al snel achter eer heerlijk bakje Hollandse koffie! Met zeer goede herinneringen aan een waanzinnige vakantie !
En nu maar hopen dat het leidt tot een broertje/zusje voor Pim....