Parijs

Eenmaal thuis hadden we de smaak wel te pakken en aangezien de Six Nations nog wel even doorgaan besloten we te kijken of we nog een stadion konden bezoeken en zodoende kwamen we uit bij de wedstrijd Frankrijk - Eneland in het Stade de France.
Per slot van rekening is Parijs “maar“ 5 uurtjes rijden, dus daar gingen we dan op 10 maart!
Op zaterdagochtend vroeg in de auto gestapt – en dat was maar goed ook, want zo’n 2 uurtjes voor Parijs vond er vlak voor ons een ongeluk plaats  en werd de snelweg afgesloten. We konden nog net de afrit nemen en bovenaan draaien en na  lang wachten ( door het amateuristische geklungel van de gendarme) konden we iets verderop de snelweg weer op en reden we redelijk rustig richting het stadion.
Nu waren er net een aantal aanslagen in Frankrijk geweest, dus jawel…… we stonden in de parkeergarage maar elke auto werd onderzocht met detectoren en honden. We moesten zelfs onze auto uit! Dat kostte enorm veel tijd dus gauw naar boven en naar de ingang – waar ook weer enorme rijen stonden want iedereen werd ook persoonlijk gecontroleerd. Nu zijn er minder vrouwen dan mannen dus de vrouwenrij ging vrij snel. De mannenrij niet, dus uiteindelijk liepen we de tribune op toen de volksliederen werden gespeeld.
Na het luidkeels aanmoedigen van "the Roses” (oke, we zijn voor Wales, maar Engeland is dan dichterbij, hahahahaha) bleek dat we in een vak met enkel Fransen zaten…….Gelukkig hadden ze gevoel voor humor.
Engeland won de wedstrijd met gemak dus onze avond kon niet meer stuk!
Daarna de auto weer opgezocht en na een kleine overtreding (je moet wel brutaal zijn in het Franse verkeer) zaten we weer op de snelweg richting huis !
Rond middernacht waren we terug en genoten nog even na van dit onverwachte uitstapje.

Volgend jaar misschien Twickenham ?