Normandië 2009 juli en augustus

Ook dit jaar met de jongens overlegd wat we in de zomervakantie zouden gaan doen. Fietsen vinden we allemaal leuk, dus we besloten de Donauradweg te gaan fietsen… We hebben de boekjes aangeschaft, de routes bekeken en aangepast, campings bekeken en waren zo goed als klaar om te gaan toen er enorme overstromingen plaatsvonden. Passau en omgeving stond zelfs voor een deel onder water… dus daar ging onze vakantie!

Gelukkig zijn we flexibel en wilden we toch nog een keer met de jongens naar de invasiestranden dus in korte tijd routekaarten gehaald, campings op internet bekeken en geboekt.

En zo reden we op 24 juli richting Normandië. Het was een vroeg vertrek dus de jongens deden een dutje in de auto en wij wisselden af met rijden. In Royan wachten op de veerboot..oeps..verkeerde rijbaan en toen opeens vooraan in de wachtrij .. onnozelheid ten top maar uiteindelijk waren we daardoor wel lekker vroeg op de camping in Soulac-sur-Mer.

De werkelijkheid week wat af van de foto's op de website en als klap op de vuurpijl wilden ze ons naast het toiletgebouw zetten – dát dachten we dus niet en na enige overtuiging stonden we op een ruime plek, onder de bomen en afgeschermd door heggen.

De fietsen waren mee en zo konden we met de strandspullen in de fietstassen op de fiets naar de vele strandjes in de buurt zoals La Gurp plage. De golven zijn hier lekker hoog en rollend dus er werden al snel bodyboards voor de jongens geregeld. Afspoelen in het zwembad op de camping mocht niet -  de jongens mochten er zelfs niet in swimshorts zwemmen. We hebben echter geen andere zwembroeken gekocht dus het bleef bij zwemmen in zee…

Daarnaast was er voldoende tijd voor (nieuwe) spelletjes bij de tent – helaas raakten we de eerste dag al de gouden legionair kwijt van het spel De val van Rome. Tom wordt er nog jaren mee geplaagd.

Tom bleek erg veel last van zijn botankertje (ivm een beugel) te hebben en zodoende konden we op een zaterdag nog naar een tandarts in de buurt: in gebrekkig Frans en met veel gebaren hebben we de beste man overtuigd van het feit dat het ankertje eruit moest. Dus na een verdovende zalf, veel gedoe met een schroevendraaier en een rekening van €30,00 konden we terug naar de tent. De rest van de vakantie een grote opluchting voor Tom!

De markt in Soulac was ideaal voor de verse inkopen en hebben we er verse mosselen gegeten – tot grote vreugde van Tom. Hier zie je trouwens goed waarom dit ook wel de “Cote d’Argentin” wordt genoemd: de zee heeft hier inderdaad de kleur van vloeibaar zilver.

Uiteraard fietsen we hier ook en maken een mooie tocht door het achterland en de kust waarbij we allerlei idyllische dorpjes aandoen: Port de Richard, Port de By, St. Vivien de Medoc.

Daarna breken we de tentjes op en met de veerboot weer terug. We rijden langs de kust verder via Palmyre en belanden op Ile d’Oleron. De camping “La Brande” is kleinschalig, ligt vlak bij de weg en bij een oestervisserij. De jongens kunnen er boogschieten, er is een klein gebouwtje met wat flipperkasten en in de omgeving kunnen we naar de Citadel (leuke ezeltjes), de vuurtoren van Chassiron en de gekleurde vissershutjes van Oleron. We genieten vooral van het lekkere weer en de vele barbecues.

Hierna vertrekken we weer richting de invasiestranden en zetten we de tent op in Pontorsson: camping Haliotis. Een rustige camping, net binnen het dorp maar met ruime plaatsen en het fietspad naar Mont St.Michel loopt er praktisch naast! In de avondzon fietsen we er heen en zien vervolgens hoe het hoogwater heel snel en geruisloos komt binnenrollen.We snappen nu waarom het gevaarlijk kan zijn voor wandelaars!

De volgende ochtend fietsen we terug en storten ons in de heksenketel van Mont St.Michel. Ondanks de drukte en de hitte en de overvolle straatjes is het meer dan de moeite waard en eenmaal bovenop is het uitzicht fantastisch!

We maken de dag erna een wandeling aan de overkant van de baai en genieten van het prachtige natuurgebied Bec d’Andaine. Bij les Fauselles lopen we via een kustpad naar Cabane Vaudan. Hier wanen we ons even in Amerika, aan the Pacific Coast!

Bij toeval komen we een bord tegen met Abbaye de la Lucerne – een juweeltje verborgen in de heuvels nabij La Rochelle – Normandie! Ze zijn het aan het restaureren en doen dat volgens de oude methode. Hierdoor zien de jongens heel duidelijk hoe de middeleeuwse boog-techniek werkt.

Vervolgens pakken we weer in en rijden we richting Port en Bessin. Vanaf de camping lopen we hier zo één van de invasiestranden op en zijn er bij de ondergaande zon even stil van. Hier is zoveel gebeurd! En daardoor zoveel te zien, dat we proberen het voor de jongens zo chronologisch en overzichtelijk mogelijk aan te bieden zonder dat ze overwelmd raken. Bij het Normandy American Cemetry and memorial wordt de omvang van wat zich hier heeft afgespeeld pijnlijk duidelijk: zoveel mannen liggen hier begraven – soms nog jongens.

Bij Point du Hoc zien we goed wat de invasieschepen met hun beschietingen hebben veroorzaakt – het landschap vertoont nog steeds grote kraters waar de mortieren insloegen.

St.Mere – Eglise is meer een openluchtmuseum. Maar het museum Airborne dat er staat steekt wel goed in elkaar en de jongens bekijken het geïnteresseerd. We sluiten deze dag af met een bezoek aan Utah Beach Museum. Ook hier weer een indrukwekkende tentoonstelling.

Om een duidelijk beeld te krijgen bezoeken we ook de Duitse kustbatterij van Longues–du-Mer (één van de weinige die nog bewaard is gebleven) en het commandocentrum van de Duitsers in Ouistreham (muse du mur de l’Atlantique).Daarna vinden we het welletjes en racen de 3 mannen nog over het kartcircuit in Ouistreham.

Bij St.Laurent du Mer bezoeken we Ohama Beach waar een prachtig kunstwerk op het strand staat en wederom een goed museum.

Op deze manier hebben de jongens een beeld gekregen van wat zich hier heeft afgespeeld en waarom zij in vrijheid kunnen leven. We zijn diep onder de indruk over de manier waarop alles is opgezet: het getuigd van respect naar de gevallenen en naar hun naasten.

De ouders van de vriendin van Pim komen naar dezelfde camping om aan hun vakantie te beginnen. Pim blijft dus nog even en Tom gaat – voldaan en lekker bruin - met ons mee terug naar huis.

Via de prachtige Pont de Normandie rijden we via Noord-Frankrijk en Antwerpen weer naar huis!