Het is een heel raar voorbereidingsjaar geweest…..
In november 2019 was al duidelijk wat we in de zomervakantie van 2020 wilden doen: wandelen in de Dolomieten. Dus op internet naar informatie gezocht, in onze reiswinkel naar kaarten, routes en wandelboekjes gekeken (en gekocht: Rother Wandelgidsen – Dolomieten 1) en de camping geregeld.
En toen sloeg in februari 2020 het coronavirus toe…… De hele wereld stond op zijn kop – wat gaat er allemaal gebeuren en vooral: wat niet? We besloten het maar eens rustig aan te kijken.
Begin juli werd het een stuk rustiger ook al is het virus nog niet weg en neemt het aantal besmettingen nog her en der in kleine mate toe. De camping had ons inmiddels geïnformeerd over een heropening (met bijbehorende maatregelen) en via een officiële Italiaanse website konden we de actuele situatie in dat specifieke gebied volgen. Aangezien de maatregelen beter zijn dan in Nederland èn in Nederland de meeste campings overvol blijken te zitten besluiten we toch naar Italië te vertrekken – met een doos mondmaskers en plastic handschoenen….
woensdag 22 juli
En zo rijden we op 22 juli om 05.56 uur aan richting Zuid-Duitsland voor een eerste tussenstop in Aichelberg. We zien op tijd dat er een enorme file (en oponthoud) is op één van de wegen richting Aichelberg en besluiten tijdig van route te wisselen. Achteraf een juiste keuze, want ‘s avonds komen er mensen naast ons staan die dat niet konden en die hebben 5 uur over het laatste stuk van 80 km gedaan…
Ook hier is de corona zichtbaar: in het openbaar zijn mondkapjes en handschoenen verplicht, dus ook bij het tanken, bij de receptie van de camping en in de toiletgebouwen. We staan vrij snel, want de auto kan aangekoppeld blijven en zo eten we vrij snel een lekkere warme hap en gaan we - ondanks de hitte - op tijd naar bed. Morgen vroeg op….
donderdag 23 juli
We rijden al vroeg weer aan en komen zonder problemen en files rond 14.30 uur op de camping in Fiè allo Sciliar, oftewel: Völs am Schlern. De camping ligt prachtig aan de voet van de Schlern en onze plek ligt ook uitstekend: aan de ene kant kijken we uit over het dal en aan de andere kant tegen de Santnerspitze! We worden uitstekend ontvangen en ook hier wordt duidelijk zichtbaar de corona- regeling nageleefd. Overal op de camping staat desinfecteer, er wordt dagelijks meerdere keren schoongemaakt en iedereen draagt op de openbare plekken mondkapjes.
De caravan staat binnen een uur en onder het genot van een wijntje en zonnetje genieten we nog even na.
vrijdag 24 juli
Een dag met regen dus we beginnen de vakantie goed, hahahahahaha! Maar evengoed is het heerlijk bijkomen van de reis en al het gedoe van de laatste weken en maanden.
zaterdag 25 juli
Aangezien we ruim 3 weken op deze camping verblijven hebben we voor elke week een buskaart gekregen. Die wordt deze ochtend dus gebruikt om naar de Seiseralm te gaan. We zitten al vrij vroeg – met mondkapje op! - in de bus en worden keurig bij het liftstation afgezet. De kaartjes voor de kabelbaan zijn snel gekocht en zo gaan we – in het gezelschap van 6 nonnen – in een bakje omhoog richting Compatsch. Dikke pret onderweg!
Eenmaal boven staan we versteld van het prachtige uitzicht over de Seiser Alm en de vele bergtoppen. Na enig zoeken vinden we het startpunt van de wandeling naar beneden en middels diverse kronkelwegen en af en toe goed zoeken (wat zijn we weer blij met de Garmin) komen we de berg af. Eenmaal beneden in het dorp stappen we weer op de bus richting de camping.
Met een drankje, hapje en lekkere maaltijd sluiten we deze geslaagde dag af.
zondag 26 juli
Vandaag gunnen we de benen rust- althans, Angela. Anton stapt op zijn racefiets en besluit naar Compatsch te fietsen. Die is echter snel terug – de benen willen nog niet….
De rest van de dag is het heerlijk luieren en ‘s avonds de nieuwe gas-barbeque aan aangezien er hier geen houtskool of briketten gebruikt mogen worden.
maandag 27 juli 
Een ambitieus project: wandeling 38 uit het boekje: de Saltria-ronde. Nu gaan we met de auto (vóór 09.00 uur omhoog – daarna is de weg afgesloten!!) naar Compatsch; we willen vroeg beginnen met wandelen en het parkeren in Compatsch (€ 18,00 voor de gehele dag) is goedkoper dan 2 kaartjes voor de kabelbaan die pas om 08.30 uur start…… Eenmaal boven en geparkeerd wachten we op de bus naar Saltria als een taxi-chauffeur met 4x4 ons aanspreekt en samen met 2 Italianen voor het tarief van de bus en kabelbaan Saltria – Florian in zeer korte tijd over een mooie weg afzet t.h.v. het startpunt van de wandeling. Het blijkt een locale inwoner die de omgeving op zijn duimpje kent!
We lopen vol goede moed richting de Plattköfelhütte en besluiten onderlangs naar de Mürmeltierhütte te lopen – en daar zitten de eerste bergmarmotten in het vroege ochtendzonnetje al heerlijk te fluiten en uit te kijken over de alm. Vervolgens via een prachtige weg – met veel klimmen en dalen en een koe die de aanval inzet op de wandelaars – komen we aan de splitsing met de Langkofelhütte - en die weg gaat zo steil omhoog dat we besluiten deze te laten zitten en de weg via het prachtige dal van Cofinboden te vervolgen. Daar komen de loslopende koeien ons op het wandelpad tegemoet dus wordt het enigszins laveren tussen deze grote beesten door. Via de Saltner Schwaige komen we uit bij het jausenstation in Saltria en is de Radler verdiend! Met de bus rijden we terug naar Compatsch en dalen met de auto weer richting camping.
Daar worden de vermoeide beentjes gekoesterd en na een douche, lekkere maaltijd (weer de barbeque aan…) en een film duiken we er op tijd in.
dinsdag 28 juli.
We gunnen onze benen een dagje rust en aangezien we in de afgelopen dagen al weer behoorlijk wat was hebben verzameld is dit een prima dag voor de was en de eerste grote boodschappen doen. De Spar in Kastelruth heeft meer dan voldoende en dus zijn we voor de komende dagen weer klaar… inclusief lokale wijntjes en kaasjes…..
woensdag 29 juli
Het wandelen en het uitzicht op de Seiser Alm is zo goed bevallen 
dat we vandaag wandeling 40 uit het boekje doen: de Püflatsch. Ook nu weer met de auto omhoog, parkeren in Compatsch en met de kabelbaan omhoog naar het bergstation Püflatsch. Ook hier is het uitzicht adembenemend!! Via een prachtige weg lopen we in noordelijke richting naar het hoogste punt en kijken vervolgens uit over het prachtige Grödnertal met in de diepte St. Ulrich (Ortisei). Vervolgens lopen we verder richting de Anikahut en via de “Hexenbanken” lopen we weer richting Kompatsch.Overal op de alm zijn de boeren met maaien bezig en ruikt het overal naar gras en bloemen. Heerlijk!
En na een rustige middag en avond liggen we op tijd in bed – moe en voldaan.
Donderdag 30 juli
Wederom een rustdag en Anton fietst vandaag omhoog naar Compatsch – en zelfs naar Saltria. Een hele prestatie!
De rest van de middag zijn we lui en gaan we zwemmen – op afspraak weliswaar. I.v.m. corona mogen er niet meer dan 10 personen in het zwembad - en dat zwemt eigenlijk best lekker…! De rest van de avond doen we vrij rustig want het is erg warm en net als we om 21.45 uur naar bed gaan breekt er een gigantisch onweer los! Naast enorme donder, vele flitsen en regen valt er ook nog eens flink wat hagel ….. oei oei het caravandak…. Om 23.00 uur is de geul naast onze plek één grote, woeste modderstroom die vanuit de bergen naar beneden komt en de bliksem is vlakbij ingeslagen… echt rustig slapen is er niet bij.
Tegen 04.00 uur wordt het rustig….
Vrijdag 31 juli
Ondanks het noodweer zijn we vroeg op en een kort inspectierondje levert geen zichtbare schade aan de caravan op. Anton komt tijdens dit loopje wel een slang tegen op de weg vóór onze plek……hmmm…. Ze zitten hier dus wel! Navraag bij de campingbaas levert op dat het een hazelworm betreft. Ook nu weer vroeg op pad: om 08.00 uur staan we in de parkeergarage van de seiselbaan naar Seceda: wandeling 15 staat op het programma. Om 08.30 uur stipt gaan we in het eerste! bakje omhoog en staan we na 20 minuten op de top. En wat een uitzicht – en het is al warm… Vol goede moed gaan we op pad en na koffie en apfelstrüdel in de Curona- hut (géén grap) besluiten we niet over de Pic te lopen maar het pad onderlangs door het bos. En dat hebben we geweten! Het was geen prettig te wandelen pad, het liep grotendeels door bos wel lekker schaduw!) en we moesten op een gegeven moment door een diepe geul met rotsblokken klimmen – Deze afvoergeulen worden gemaakt om het water gecontroleerd af te voeren.
Onder de klei liepen we verder richting Balest en ook daar weer flink dalen over smalle bospaadjes om vervolgs bij de St. Jakobskirche uit te komen. Wat een mooie plek! Het was de zware wandeling meer dan waard. Via een aantal haarspeldbochten kwamen we uiteindelijk 6 uur na aanvang bij ons startpunt uit en namen we op een terras eerst een flinke Radler voordat we weer richting camping vertrokken.
De rest van de avond ging heel rustig voorbij…..
Zaterdag 1 augustus
Een beetje stijf kwamen we vanmorgen uit bed en aangezien het al weer mooi en warm was ontbeten we buiten, deden wat klusjes en Anton deed boodschappen. In de middag een frisse duik genomen in het zwembad en daarna met een wijntje de barbeque maar weer aan…. La dolce vita !
De rest van de avond in alle rust doorgebracht – het koelt hier meestal rond 20.00 uur lekker af dus dat is heerlijk buiten zitten.
zondag 2 augustus
Vandaag ook een rustige dag. Anton stapte op de fiets voor een rondje en daarna reden we naar Castelrotto en bekeken de zeer kleine) binnenstad met een paar mooie, beschilderde huizen. Bij een onooglijk restaurantje op het buitenterras (corona…) een overheerlijke pizza gegeten – met uitzicht op de Dolomieten. Eenmaal weer terug op de camping geluierd, gezwommen, wijntje gedronken en heerljk gegeten.
La dolce vita!
maandag 3 augustus
Het is tenslotte vakantie, nietwaar… dus lekker een dagje luieren en genieten van het mooie weer!
dinsdag 4 augustus
We waren inmiddels toe aan een beetje cultuur en andere 
omgeving en zodoende reden we al vroeg –met mondmasker op zak – de camping af voor een dagje Brixen. Met een half uurtje rijden stonden we in de parkeergarage in het centrum. Allereerst een espresso (tja, ook hier geen openbare toiletten…) en daarna via de oude stadspoort het centrum ingelopen. Een mooie stad, met veel en veelzijdige winkels en een mooi groot plein waar de dom prachtig gelegen is. En werkelijk iedereen draagt een mondkapje… De dom is werkelijk prachtig en de diverse schilderingen in de kloostergang zijn méér dan de moeite waard. Zo oud, zo mooi en zo gedetailleerd! Na een kaarsje voor opa en oma te hebben opgestoken lopen we verder door de diverse winkelstraatjes en worden er kleine inkopen gedaan. Na een overheerlijke lunch bij Traubenwirt middels een wandeling naar “Zum Elefanten” gelopen en via diverse winkelstraten terug naar hetplein en de Fürstlichen Hofburg bezocht – inclusief tentoonstelling van prachtige, oude kerststallen en kerstfiguren. Inmiddels was het tegen het einde van de middag en na het kopen van de eerste kerstcadeaus (!) liepen we terug naar de auto en kon de terugreis worden gestart.
Eenmaal bij de caravan genoten we van het mooie weer, de vele hagedissen en een rustige avond.
woensdag 5 augustus
Anton besluit vandaag weer een fietstocht te maken en Angela blijft heerlijk met een boek luieren. Wat willen we nog meer?
donderdag 6 augustus
Ook vanochtend zijn we vroeg uit de veren en gewapend met zonnebrand, wandelstokken, camera en genoeg proviand gaan we wederom omhoog naar Compatsch waar de auto weer snel staat en met een kleine wandeling pakken we de lift naar boven en starten daar via de Ladlinser Moos aan onze wandeling. Heel apart om zo’n groot veengebied hoog in de Bergen tegen te komen. Onder een strak blauwe hemel lopen we via een prachtig pad richting de berghut waar de bergmarmotten en hun gefluit ons om de oren vliegen. De boer heeft het territorium met linten afgezet omdat het wandelpad er voor een deel doorheen loopt. Gelukkig kunnen we er om heen en de Sattler Schwaige is open en we genieten er in de vroege en reeds warme ochtendzon van een heerlijke koffie met typisch lokaal gebak. Gelouterd kunnen we daarna doorlopen en het gaat zo goed dat we besluiten richting de Spitzbühl te lopen. Hier is het best druk en met moeite vinden we een zitplek op het terras. We besluiten hier wat te eten en te drinken – de kaart is vrij simpel en om te zeggen dat het lekker is… neuh…… Maar het uitzicht is prachtig en de vele modelvliegtuigjes vliegen af en aan. Daarna vol goede moed de tocht richting Compatsch vervolgd. Op de alm zijn de boeren volop bezig met gras maaien en het ruikt dan overal heerlijk fris naar gras en bloemen. Eenmaal weer bij de auto is het snel bergafwaarts en op de camping bijkomen met een Radler.
Gelukkig is er zoals bijna elke dag een klein onweersbuitje en wordt het wat frisser op de avond.
vrijdag 7 augustus
Nagenieten van de prachtige wandeling gisteren en zwemmen om af te koelen. Er moet ook weer gewassen worden en wat kleine boodschappen worden gedaan dus het is een heerlijk rustig dagje.
zaterdag 8 augustus
En nog een rustdag in dit paradijs…..! We zien elke dag met regelmaat een helikopter overvliegen en hierdoor vragen we ons af hoe de Dolomieten er van boven uit zien. Nu hebben we aan het begin van de vakantie een folder gekregen met allerlei bezienswardigheden in de omgeving dus na enig speurwerk in de caravan komt deze tevoorschijn. Het blijkt een bedrijf in de buurt van Ortisei te zijn en na hun website te hebben bezocht besluiten we te boeken.
Na wat heen en weer gemail krijgen we de bevestiging voor komende dinsdag. Yippie!!
zondag 9 augustus
Vol goede moed in alle vroegte op pad: we gaan wandelen in de Rosengarten! De rit er naar toe is best lang, ook al ligt de Rosengarten een dal verderop en als we er om 08.00 uur zijn is de parkeerplaats al aardig vol. Na het kopen van de kaartjes voor de kabelbaan komen we er boven achter dat er verbouwingen zijn en het wandelpad is verlegd. En dit ziet er zo steil en smal uit dat de hoogtevrees er bij Angela ter plekke stevig in schiet – en we rechtsomkeert maken naar beneden. Dat wordt weer kaartjes kopen dus we zijn voor dit grapje – en 3 foto’s – 44 euro kwijt……
Via een mooie autorit rijden we op het gemak terug naar de camping – het is zondag en er zijn véél Italianen met de auto op pad…! Terug op de camping besluit Anton te gaan fietsen en Angela leest haar boek uit.
Ook vandaag weer een verkoelend buitje voor het stof…
maandag 10 augustus
Wederom vroeg op en met de auto weer naar boven. We zijn inmiddels wel vertrouwd met de diverse startpunten en kunnen ons redelijk goed oriënteren en besluiten naar de Almenrosenhütten te lopen. Het eerste stuk voert weer over de Ladlinser Moos maar daarna buigen we in westelijke richting af en lopen via een prachtig wandelpad verder. Het pad loopt op een gegeven moment langs een kabbelend beekje en zo komen we wederom bij een berghut waar ze heerlijke koffie en apfelstrüdl hebben. Voorzien van de nodige suikers lopen we verder – het wordt nog een flink stuk klimmen maar uiteindelijk lopen we Compatsch weer binnen en dalen we weer af.
Wederom een prachtige wandeling!
dinsdag 11 augustus
Vandaag zijn we al vroeg uit de veren. Het is zover: we gaan vliegen in een helikopter! Na wat speurwerk en verkeerd rijden komen we uiteindelijk in de buurt van de plek die is opgegeven. We worden enigszins op het verkeerde spoor gezet door een aantal bedrijfjes en winkeltjes aan de voorkant – waaronder een grote winkel in de vorm van een koekoeksklok die houten kerstfiguren en kerststallen verkoopt. Er staat een klein bordje bij dat verwijst naar het bedrijf en via de achterkant waar veel autowerkplaatsen zitten zien we aan het eind van het straatje een groot hekwerk en helikopterplatform. Dit platform wordt gebruikt door de lokale reddingsdienst (Aiut Alpin Dolomites). De rode berghelikopter staat buiten. Daarnaast is er een kleine landingsplaats waar “ons” bedrijf gebruik van maakt. Eenmaal binnen blijkt het een grote hal te zijn met foto’s van de eigenaar en heel veel beroemdheden. We hebben blijkbaar een goed bedrijf uitgekozen. Na ons aangemeld te hebben moeten we nog 20 minuten wachten en horen we op een gegeven moment de helikopter aankomen.
We moeten onze handen ontsmetten, krijgen een koptelefoon met oorhoesjes op en zo zitten we met 5 personen en de piloot binnen 5 minuten startklaar. En daar gaan we dan en kijken de komende 40 minuten onze ogen uit en genieten volop van alle spectaculaire uitzichten. We vliegen vanuit Ortisei richting de Santner (wat wij dus elke dag zien) over de Schlernhütte. Inderdaad – dit jaar nog geen optie voor ons maar wel zo mooi dat we dit onthouden voor een volgende keer! Vervolgens via de Rosengarten over de Marmolada, verborgen bergmeren, prachtige gletsjers en zowaar ergens boven in een kam blijft hij hangen om de diverse schuttersposten uit WO I te tonen. Hoe zijn die lui daar in godsnaam gekomen……..! Via de Sella Jochgruppe verder en vanuit westelijke richting – met zicht op de Seiser Alm in de verte – terug naar Ortisei. Op het moment dat wij landen staat de reddingshelikopter op punt van vertrekken. Krijgen we dat nog even mooi mee.
Helemaal beduusd van deze prachtige vlucht en indrukken rijden we terug naar de camping waar we nog lang nagenieten van dit mooie uitje.
woensdag 12 augustus
Anton wilde héél graag nog een keer fietsen en de Passo Pardoi had er gisteren vanuit de lucht zo mooi uit gezien dat we vanochtend in alle vroegte de camping afronden en na een rit van ruim 1 ½ uur stonden we om 08.00 uur op de Passo Pardoi op de parkeerplaats – die op dat moment vrij rustig en leeg was. Tegen de tijd dat Anton zich had omgekleed en klaar stond met de fiets begon het vele verkeer al naar boven te komen en na 15 minuten was de parkeerplaats vol! Angela keek verbaasd toe hoe de rij wachtenden voor de lift naar boven volstroomde – de rij mensen was zeker 200 m lang! En er was maar 1 cabine die omhoog en omlaag ging… Anton had daar geen last van – die zoefde in no time de berg af en begon daarna aan de klim omhoog. Rond koffietijd was hij weer terug en op een piepklein terrasje buiten genoten we van een cappuccino, apfelstrüdl, het mooie weer en de nog steeds groeiende menigte mensen die met de kabelbaan naar boven wilden…..
Na het standbeeld van Fausto Coppi en het prachtige beeld ter herinnering aan alle wielrenners die hier ooit voorbij zoefden (inclusief Angela’s favoriet Gino Bartali) te hebben bekeken reden we op het gemak naar de camping terug.
donderdag 13 augustus
Gisteren hebben we in vrij korte tijd alles kunnen voorbereiden voor de reis terug en hebben we nog heerlijk van het mooie weer en het zwembad kunnen genieten. Zodoende waren we vanochtend fris en fruiting voor de terugreis en reden we om 07.00 uur de camping af. We missen het nu al….. De rit naar de snelweg verliep vrij vlot en zonder problemen konden we de Brennerpas over en reden we vrij snel Oostenrijk binnen. Zo’n 4 km vóór de afslag naar de Fennerpas zag Angela een bord langs de snelweg dat deze voor autoverkeer was afgesloten. Snel zoeken op internet bevestigde dit: er wordt een tunnel gegraven en daardoor is de weg afgesloten tot dit weekend. Hmmm…. Auto aan de kant, kaart erbij en dat wordt kiezen tussen terugrijden naar Múnchen en dan omhoog of doorrijden op deze weg richting de grens met Zwitserland/Duitsland en bij Bregenz de grens over. Wel veel tuneels, stoplichten, tol en extra 75 km. Maar vooruit… beter dat dan terug rijden. Hadden de dames en heren van de Oostenrijkse wegwerkzaamheden wel een bordje eerder mogen plaatsen, nietwaar?
Vol goede moed verder maar naast de vele tunnels en stoplichten werd er overall véél aan de weg gewerkt en dat zorgde voor veel vertraging. Hierdoor kwamen we ook nog eens in de spits bij Karslruhe en waren blij om na 660 km en 12 ½ uur rijden (!!!!!!) op de camping nabij Koblenz te arriveren. Oke, het was een grasveld met een toiletgebouw maar wel met een bistro-bar die nog net open was. Dus: aan de flammküchen, lokaal bier en lokale witte wijn en zo werd deze ramp-reisdag waardig afgesloten.
vrijdag 14 augustus
Aangezien we alles ingepakt hadden laten staan en de auto aan de caravan kon blijven maakten we vanochtend vroeg een doorstart en reden we zonder veel problemen in 4 ½ uur het laatste stuk naar huis. Hierdoor de rest van de middag om alles lekker op te ruimen en op de eigen bank na te genieten van een geslaagde vakantie.
We hebben genoten van de Dolomieten en zijn hier nog niet uitgekeken dus er komt zeker een vervolg!
Nu maar hopen dat de Covid19 – pandemie gauw op zijn retour gaat….
