Helaas is La Mine d’Or niet meer wat het voor ons geweest is en dus keken we de afgelopen winter naar eventuele alternatieven.

Het lijkt ons erg leuk om een keer op een domaine te verblijven en we vonden op internet de leuke site van Domaine de Lauribert in onze favoriete region: tussen Valras en Visan gelegen.

Dus snel geboekt, kaarten gehaald ,auto gepakt en op naar Frankrijk. Na en regenachtige rit werden we allerhartelijkst ontvangen en het appartementen is ruim en redelijk modern uitgerust. We hebben zelfs een privé-terras en kijken vanaf daar over de wijnranken van meneer Sourdon. Het zwembad ziet er keurig uit, maar het is erg koud… Onder ons bevindt zich de wijnopslag. Dus na het proeven hoeven we allen maar kruipend een trap op, hahahahaha!

De volgende ochtend wilden we graag naar Avignon – maar bleek de auto het niet te doen. Grrrr…in gebrekkig Frans dus via Interpolis een garage bellen die zowaar snel ter plekke was!

Het was weer een typische Caris-actie: Anton had met zijn voet en draadje losgetrapt …. Dus euvel snel verholpen en happy naar Avignon waar we dit keer in alle rust het Palais des Papes konden bekijken. Via Visan teruggereden en bij toeval bovenin het dorp een ontzettend klein, petieterig restaurantje in de rotsen gevonden waar we nog net konden lunchen. Echt heel Frans en heel lekker!

Ondanks de regen die in de avond viel was het de volgend ochtend droog dus we stapten met z’n allen op de fiets en ‘s middags vroeg het happy-hour geopend. Uiteraard met de wijn van het domain zelf. Leuk detail: de wijn is vernoemd naar zijn beide kleindochters. En lekker!

Zodoende zaten Angela en Tom de volgende ochtend achter de zonnebril op het terras terwijl Anton de Mont Ventoux beklom. Onderweg zaten we comfortabel in de auto en zagen hoe het buiten kaler en kouder werd … en hoe de Sky-ploeg aan het trainen was. Die gingen achter elkaar omhoog-naar beneden – omhoog – naar beneden ….en Anton maar de berg opploeteren. Eenmaal boven vingen we hem op en wat bleek? De Sky-renner bleek Chris Froome te zijn. Hij stopte tegelijk met Anton en was niet te beroerd om met hem op de foto te gaan. De glimlach van Anton maakte het pijn lijden meer dan goed..!!

Eenmaal terug genieten we nog na met en wijntje. We kopen zelfs wat extra flessen om mee te nemen naar huis.

De volgende dag rijden we op het gemak en uitgerust terug naar huis.

Tot volgend jaar!

Als we besluiten een camper te kopen zullen we hier zeker terugkeren.

Voor caravans is er helaas geen plek….