Zoals ieder jaar vragen we ons in de herfst al af waar we in de zomervakantie heen zouden kunnen gaan.
Nu is het wandelen in de bergen goed bevallen en Anton wil heel graag wat colletjes fietsen dus we besluiten de komende zomer naar de Pyreneeën te gaan.
Zodoende weer veel informatie bij elkaar gezocht, wandelkaarten aangeschaft on onze favoriete reiswinkel in Utrecht  en op internet naar campings gezocht.
Aangezien we graag kleinschalig zitten was het wel even zoeken maar uiteindelijk kwamen we uit bij camping Pyreneés Natura Estaing en was de reservering gauw gemaakt.

Bij het uitkomen van het Tour de France programma blijkt dat – tot grote vreugde van Anton – een belangrijke tour-etappe recht voor de camping langs komt!   (Zijn wij ff blij dat we zo vroeg gereserveerd hebben…)

En zo vertrekken we met de sleurhut op woensdag 18 juli naar het zuiden – ons jongste kind thuis achter latend…
Via een koele tussenstop in Velles rijden we op donderdag 19 juli aan het eind van de middag via een benauwend small weggetje en bruggetje de camping in Estaing op.
Een schitterende camping die zo goed onderhouden is dat het lijkt of je in een grote tuin kampeert .
We zijn omsloten door de vele pieken en voelen ons direct thuis –en op vakantie!
Dus snel de pootjes uit en genieten van een koel biertje , wijntje en het uitzicht.
‘s Avonds tegen de schemering zien we hoog op de berghelling wilde sneeuwgeiten …

De koelkast moet nodig aangevuld worden dus we rijden naar Lourdes waar we een grote Leclerc hebben gezien.Maar eerst , nu we er toch zijn:  Lourdes zelf bezoeken.Of, zoals Bert Visser ooit zei : “Nee, dan Lourdes..”
Wat een ongelooflijk spektakel! Scheveningen valt er bij in het niet!
Op het grote plein voor de kathedraal kijken we in opperste verbazing naar de enorme hoeveelheid mensen en groepen die uren in de rij staan om op de foto te gaan of de grot onder aan de voet te bezoeken.
Bizar: je staat uren in de rij en mag dan in 30 seconden met je hand langs de wand van de grot strijken om vervolgens iets verderop aan te sluiten in de rij om heilig water te tappen (in flesjes die overal worden verkocht).
We bekijken de kathedraal van binnen en besluiten na een korte wandeling terug te gaan.
Inderdaad: “Nee, dan Lourdes…”

Het wandelboekje van Ton Joosten is niet voor niets gekocht en de wandelschoenen staan ongeduldig te wachten dus de volgende ochtend met fantastisch mooi weer richting het Lac dÉstaing om daar een wandeling te gaan lopen.
Pffff: van 1167 m naar 1400 m  in nog geen 3 km –hoezo, steil wandelpad?
Maar de alpenweide is fantastisch , de lucht is blauw, de distels staan mooi in bloei, de koeien lopen vrij rond ( de bellen klinken overall) en we zien onze eerste gieren.
Inmiddels is het behoorlijk warm dus we lopen rustig terug naar het dal en genieten van de koelte aan het water van het meer.

Het boekje van Ton wordt nog kritischer gelezen en we besluiten – met het oog op de enorme hitte – in alle vroegte de wandeling naar Lac dÉstom te maken.
Hiervoor moeten we weliswaar eerst naar het hiernaast gelegen dal rijden en het laatste stuk over een grindpad steil omhoog  naar La Fruitière . Een levensgevaarlijke afslag , want die komt plosteling in een bocht van de weg en steekt terug , zodat je geen idee hebt waar je heen gaat!
Maar: deze wandeling is adembenemend!
Het pad loopt langs de rivier, we zien gemzen aan de overkant van het stroompje ( bijna aan te raken!) en de watervallen komen overal de berghelling af – zelfs over het wandelpad.
Het laatste stuk is behoorlijk steil maar we moeten de bergrand over end an ligt daar een prachtig meer – met berghut ( en verse koffie).
We liggen heerlijk in het gras en genieten van de bergen rondom maar moeten gezien de terugwandeling op tijd terug willen we niet in het donker lopen. En zo komen we moe en voldaan aan het begin van de avond op de camping terug.

Om de volgende dag wederom heel vroeg ( 05.00 uur) dezelfde kant weer op te rijden om dit keer de wandeling vanaf Pont dÉspagne naar het Lac du Gaube erboven te lopen.

Eenmaal aangekomen komt de zon net op en blijken we niet de eerste wandelaars te zijn…
Ondanks licht protest van Anton besluiten we de kabelbaan naar boven te nemen – gewoon voor de fun.
( aan het eind van de dag zal blijken dat dit geen verkeerde beslissing was)
Onderweg genieten we van de prachtige uitzichten en eenmaal boven aangekomen staan we vol verwondering naar de berghelling te kijken die bezaaid is met de favoriete bloemen van Angela: diepblauwe irissen.   En ontelbaar veel vlinders….
En dan eenmaal de bergkam over gelopen staan we plotseling voor het prachtige meer dat nog grotendeels in de schaduw ligt. De bijbehorende refuge gaat net open en heeft al koffie.
En zo genieten we van de stilte, de koffie en de zon die langzaam over de nabijgelegen bergkam komt.
Dan wordt het langzaam aan drukker met wandelaars en besluiten wij ook verder te lopen.
We lopen eerst naar de zuidkant van het meer en vandaar verder het dal in tot de waterval.
Daar aangekomen genieten we van een boterham en banaan en lopen we weer rustig naar beneden – waar het pad dat we ‘s ochtends hadden willen lopen heel erg steil naar beneden gaat en op sommige plekken bijna onbegaanbaar is.
En dan komen we dus mensen tegen met kinderen, op teenslippers en zonder water …..onvoorstelbaar..
Eenmaal terug op de camping is het met vermoeide benen en voeten heerlijk uitrusten bij de barbeque en bereiden we ons voor op DE dag: morgen de Touretappe over de Col de Bordères (weg langs de camping), Col de Soulor en Col d’Aubisque.

En zo zitten we al heel vroeg langs de kant van de weg met de telefoon op de schoot om de etappe – die vanuit Lourdes vertrekt – te volgen. Af en toe kijken we ook op de televisie in de caravan en tegen het eind van de middag horen we de televisiehelikopter, komt de reclamekaravaan voorbij en dan zijn daar opens de eerste renners …en zoeff….. in 3-5 seconden weer voorbij …
Gelukkig zijn er meerdere groepen in het peloton en is er genoeg om te zien en aan te moedigen !
Tegen de avond is de rust weergekeerd en genieten we na van deze leuke dag !

De dag erop is het druilerig en rijden we wat door de omgeving om allerlei dingen te bekijken zoals de Abbaye de St.Savin en doen we inkopen in Argeles-Gazost. Is een leuk dorpje, met genoeg eetgelegenheden en kunstzinnige winkeltjes.

Anton fietst de dag erop de Col de Soulor en de Col dÁubisque, Angela geniet van het zonnetje en een goed boek.
Zodoende zijn we goed uitgerust om de volgende dag de wandeling naar het Cirque du Galvanie te lopen.
Ook nu vertrekken we weer heel vroeg om niet de hitte te hoeven lopen en zijn zodoende één van de eersten ( en kunnen we in het dorp op de kleine parkeerplaats parkeren..)
Om 09.30 uur staan we in de fantastische kom van de Galvanie – samen met een ander echtpaar zijn we de enigen en genieten zodoende van de stilte en het uitzicht. Er ligt nog genoeg sneeuw en ijs …..
Tegen 11.00 uur wordt het opens drukker en is de refuge ook open.
We lopen rustig terug en zoeken een plekje op het terras en genieten daar van een heerlijke lunch, het uitzicht en de hordes mensen …..

De dag erop is weer druilerig en trekken we er met de auto op uit. Via allerlei weggetjes maken we een rondrit en komen in het kleine maar bijzondere Bétharram -  de kruisgang is hier prachtig, enigszins vervallen en een waar paradijs voor hagedissen.

Eenmaal terug op de camping maken we ons op voor iets bijzonders: we rijden de volgende dag richting La Mongie waar we eerst in een locale bar van uitstekende tapas genieten ( aangezien we niet weten wat we vanavond voorgeschoteld krijgen) en gaan vervolgens met de kabelbaan naar boven – een prachtige tocht!

Eenmaal in het observatorium aangkomen kunnen we de spullen op onze kamer leggen en buiten in alle rust genieten van het uitzicht over de  bergtoppen aangezien de dagjesmensen naar beneden moeten…
De gieren dwarrelen over en onder ons , de lucht is diepblauw en heerst er hierboven absolute stilte…….
Er staan diverse ligstoelen waar we de laatste stralen van de zon opvangen voordat we naar ons diner moeten.Dat is in één woord voortreffelijk!
Daarna gaan we naar een terras aan de andere kant van het complex dat normaliter niet voor publiek open is en hier genieten we van de ondergaande zon…. En dan is het plotseling donker en wordt het flink koud…..
We halen een lekker warm vest en eenmaal weer buiten komen de sterren rondom ons op en waan je je in de ruimte…
Via een sterke telescoop zien we Mars en Venus en als er dan ook talloze vallende sterren te zien zijn kan onze avond niet meer stuk – we liggen er pas om 01.00 uur in…  om vervolgens om 05.00 uur onder de douche te staan zodat we om 05.30 uur buiten  staan voor de zonsopkomst.
Ook dan valt het op dat de wereld echt stil kan zijn… bij de eerste stralen van de zon komen ook de gieren weer tevoorschijn…
We gaan even snel ontbijten en krijgen dan een rondleiding door het complex. Helaas is die uitsluitend in het Frans en de toerbegeleider ( een bekende fotograaf en schrijver ) vertikt het om ons in het Engels te woord te staan dus wij besluiten op een gegeven moment er vandoor te gaan en buiten op het terras te genieten van de zon, gieren en uitzicht totdat de eerste dagjesmensen weer in grote getale naar boven komen.
Wij besluiten dan dat het genoeg is geweest en gaan vervolgens met de kabelbaan weer naar beneden, zoeken de auto en rijden op het gemak terug naar de camping.

De volgende dag maken we de wandeling naar het Lac du Barbat en doen daarbij werkelijk alles wat niet mag:  een éénrichtingsbord negeren, een stroomdraad over de weg weghalen zodat we naar boven kunnen, ontwijken een enorme bijenkolonie in een boom en parkeren bij het begin van de pastorale wei… daar blijkt dat we niet de enige zijn die dit doen….

Vervolgens lopen we over de prachtige alpenweide richting de bergkam en dat blijkt nog een flinke klim te zijn.
Eenmaal over de bergkam heen ligt daar een piepklein bergmeertje omgeven door steile wanden en pieken, waarboven de eerste gieren al weer rondvliegen….
Vervolgens ondernemen we de tocht weer terug en genieten op de camping na – met een wijntje en prachtige vlinders….

De volgende dag zitten we om 05.36 uur in de auto en rijden in het donker richting Pic du Midi d’Osseau.
En het klopt wat meneer Joosten in zijn boekje zet: de parkeerplaats is hier om 07.00 uur zo goed als vol!  Er zijn nog 3 plekjes beschikbaar…….
(Wij zijn er blij mee, want anders moet je minimal 1-2 km terug naar de dichtsbijzijnde parkeerplaats en moet je vanaf daar dus eerst flink klimmen voordat de wandeling zelf begint….. )

Onderaan staat de route duidelijk aangegeven en we nemen het pad richting refuge d’Ayous.
Een behoorlijk steile klim tussen de dennenbomen maar wel lekker koel….

Via een alpenweide ( met koeien) ,prachtige berghellingen bezaaid met diepblauwe irissen komen we bij het Lac Roumasset en vanaf daar via een steile klim langs een “watervalletje” naar Lac du Mieuy .
De hagedissen zijn hier prachtig van kleur!
En dan uiteindelijk, na de zoveelste bergkam, lopen we aan op Lac Gentau.De refuge in de verte is meer dan welkom.

We komen er even bij met lekkere thee en na ruim een uur genieten ondernemen we de tocht terug naar beneden om via de Col d’Aubisque ( met een biertje en tapas)  naar de camping te rijden.

Dit was tevens onze laatste wandeling want Angela werd ‘s nachts flink ziek en bleef dat 3 dagen dus de terugreis verliep nogal chaotisch, want hierdoor gingen we later dan de bedoeling was en we wilden niet op zwarte zaterdag rijden dus reden we vrijdags in 1x terug naar huis…….
Anton rijdt graag auto,maar eigenlijk is dit gekkenwerk!

Eenmaal thuis hebben we gewassen, kind geknuffeld  - en de volgende dag de caravan weer ingeladen en naar camping Leenderstrijp gereden. Anton moet weer werken en Angela heeft nog vakantie dus ….
Aan het eind van elke  werkdag fietst Angela naar ASML en samen fietsen we via diverse routes terug naar de camping.
Maar na 1 week moet ook Angela weer aan de slag en is het voorlopig over met de pret.

Pyreneeën:  een absolute aanrader en favoriet !