De meivakantie was iets korter dan 2 weken en we wilden dolgraag met onze nieuwe sleurhut naar Frankrijk. Domaine de Lauribert was goed bevallen maar die heeft alleen camperplekken dus we keken deze winter wederom naar alternatieven in ons favoriete stukje Frankrijk.

In het plaatsje Grillon – tussen Valréas en Grignan – vonden we via internet en interessante camping. Dus contact gezocht en telefonisch gereserveerd.

Omdat we dit keer de sleurhut achter de auto hebben hangen kunnen we niet in 1x doorrijden dus we kiezen voor een tussenstop in Langres. Ook die camping wordt gereserveerd.

Dus na een paar drukke werkweken en voorbereidend pakken rijden we op woensdag 27 april om 06.05 uur ‘s morgens weg om 2 uur later bij Luik in de file te rijden, idiote wegwerkzaamheden te trotseren en in de Ardennen zelfs heuse sneeuwval …hoezo, zonnige vakantie? Gelukkig begon rond de grens met Frankrijk de zon weer te schijnen en reden we om 15.15 uur in Langres met een heerlijk zonnetje het kampeerterrein op…. nou ja…. Kampeerterrein… Via de plaatselijke parkeerplaats en door een nauw straatje reden we een kleinere parkeerplaats boven op de stadsmuur op – daar stond een klein gebouwtje met douches en toiletten en een aantal palen voor elektriciteit. Dat was het dan… de eigenaar kwam tussen 18.00-19.00 uur voor de betaling en de code van het sanitairgebouwtje. We hadden dus genoeg tijd om Langres zelf te bezoeken – op zich de moeite waard.

Nooit geweten dat Diderot – de “oprichter/bedenker/uitvoerder “ van de encyclopedie- hier vandaan komt. De kathedraal is zeker de moeite van het bekijken waard. Een avondwandeling over de stadswal is ook een aanrader.

De volgende dag rijden we om 09.30 uur met een stralende zon aan en rijden we verder naar het zuiden waar we om 15.15 uur na wat nauwe straatjes onder een strakblauwe hemel bij de camping arriveren – met de Mont Ventoux zichtbaar op de achtergrond en gelegen tussen diverse wijnvelden. Een aangename en mooie verrassing! De eigenaresse is erg vriendelijk en behulpzaam en we voelen ons direct welkom en thuis.

De caravan staat gauw op een ruim plekje en met z’n allen hebben we binnen 30 minuten alles opgeruimd en ingeruimd. Zo kunnen we heerlijk genieten van de middagzon. En ach… over de staat van Tom z’n tent na 1 middag zeggen we niks…..

De volgende dag pakken we meteen de fiets en trekken er op uit. Voor een eerste keer wel weer flink klimmen maar zeer de moeite waard.

De dag erna was het in de ochtend bewolkt en Tom had folders van het Musee Europeen de l’Aviaton de Chasse gezien – dus hop! In de auto en gaan. We kwamen uiteindelijk bij een klein vliegveldje (dat nog wordt gebruikt) en parkeerden bij een oude vliegtuigloods. We vreesden het ergste, maar de buitenkant doet geen recht aan het terrein en het vele moois dat er staat.We hebben er een paar heerlijke kijk-uurtjes doorgebracht.

Terug op de camping was het weer blauw geworden en dus genoten we van het zonnetje en het zwembad….brrr…nog koud, hoor!

De volgende dag naar de markt in Vaison de la Romaine en tja…met een puber bij je is het nooit te vroeg voor een pizza. Dus i.p.v koffie met gebak zaten we om 10.30 uur aan de versgebakken en overheerlijke pizza.

Daarna met de auto naar de Mont Ventoux - één weg naar boven is open. Dit keer komen we Chris Froome niet tegen, maar wel een officiële auto van de Tour-organisatie. Waarschijnlijk zit de Mont Ventoux deze zomer dus in de Tour. Eenmaal boven aan de top zien we waarom er maar 1 weg open is: er ligt nog een dik pak sneeuw langs de kant van de weg. Gelukkig was de temperatuur in Sault véél aangenamer en hebben we in de zon geluncht. Via de onverwacht mooie D41 namen we de terugweg en bij de caravan gingen de mannenbuiken bloot….

De dag erna was het schitterend weer en dus de fietstassen afgeladen met flesjes drinken en trappen maar weer! Via Baume de Transit kwamen we weer op de camping en probeerden we te genieten van het zwembad. Verbazingwekkend hoe snel je van zonnebrandrood naar kou-blauw kunt gaan…. Uiteraard moest onze handige Harrie zijn hoofd openhalen aan de bodem maar de zon schijnt gelukkig dus een schaafwond droogt snel op, hahahaha!

Tja en dan moet je op de laatste dag toch nog met je fiets de Mont Ventoux op dus wordt vaderlief vanuit de berm met aanmoedigende kreten de berg opgeschreeuwd. Om vervolgens boven in een enorme chaos – en kou!- terecht te komen. Afdalen gaat altijd weer sneller dan stijgen dus zitten we al snel achter een lunch in het dorp.

‘s Avonds wordt alles ingepakt en de volgende dag rijden we terug naar huis. In Lyon valt ons pas het prachtge Musee des Confluences op. Het verkeer valt mee en zodoende staan we om 12.00 uur bij de grens met Luxemburg en om 17.30 uur rijden we in de Ardennen.

We draaien de pootjes ff uit, koken een heerlijk maaltje rusten even uit en rijden vervolgens naar huis waar de caravan rond 22.00 uur op de oprit parkeren.

Wederom een heerlijke vakantie!